All The Light We Cannot See EXPORT a novel

Een lijvige, fantasierijke en ontroerende oorlogskroniek: 'All the light we cannot see' van Anthony Doerr is het allemaal. Het fijne aan dit boek is dat het - ondanks de meer dan 500 bladzijden - wordt opgedeeld in erg korte hoofdstukjes, vol vaart. Het boek leest bijgevolg als een trein. Zo maak je via flashbacks en flash forwards kennis met de hoofdpersonages. Marie-Laure LeBlanc is blind sinds haar zesde en duikt onder in Saint-Malo. Werner Pfennig, een Duitse weesjongen van dezelfde leeftijd, engageert zich voor het project van de Führer: complete overgave is zijn credo.

De werelden van beide tieners liggen mijlenver uiteen, maar door het uitbreken van Wereldoorlog II groeien ze op een verrassende wijze naar elkaar toe. Alles is gelinkt aan de radiogolven waarmee de jonge Werner op bevel van 'das Reich' experimenteert, en waarmee Marie-Laure via haar grootnonkel Etienne ook in contact komt.

Niet dat ik onverdeeld fan ben van oorlogsromans: er zijn er al heel wat geschreven, en soms maakt die 'overkill' dat je minder zin hebt om het zoveelste relaas over de gruwel van WO2 te lezen. Critici zullen dit boek op een onbewaakt moment misschien wat te voorspelbaar noemen. Toch weet dit magnum opus van Doerr - in 2014 bekroond met de Pulitzer Prize - van A tot Z te boeien. De auteur hanteert een meesterlijke, poëtische schrijfstijl en verpakt de tristesse en gruwel van de oorlog in briljante fantasie. 'All the light we cannot see' steekt propvol metaforen, en keer op keer neemt de zee een centrale plaats in.

Raap al deze elementen, plus de menselijke schetsen van slachtoffers én daders van het oorlogsleed samen, en je hebt heerlijk epos in handen. 'All the light we cannot see' boek waarin je wegzinkt en waarbij je wegdroomt, alsof je gewoon zelf zit te kijken naar de zee:

'Sometimes I catch myself staring at it and forget my duties. It seems big enough to anything anyone could ever feel.'

Mooi in grootsheid en eenvoud. Vier sterren.

fantastisch boek, indruwekkend, kon niet stoppen met lezen. Beslist aan te bevelen!!

Ik hou over het algemeen wel van de oorlogverhalen, dus ik had hoge verwachtingen van dit boek. Nou, al die verwachtingen werden vervuld! Het begin was even inkomen, maar als je er eenmaal inzit, wil je maar doorlezen. Het feit dat de hoofdstukken maar een paar pagina's zijn is erg verslavend. Het hele concept : "nee nog een hoofdstukje voor het slapen gaan" werd erg uitgebreid tot "nee nog een paar hoofdstukken voor het slapen gaan".

Ik was meteen in de ban nadat ik de eerste pagina gelezen had, chronologisch is het een beetje een raadsel maar als je er eenmaal in zit laat het je niet meer los

Wat een mooi en origineel verhaal met veel verdriet maar ook humor, vragen en hele leuke passages! Het boek heb ik heel snel uitgelezen, een heel prettige schrijfstijl, met afwisselende korte hoofdstukken en meerdere verhaallijnen. De spanning zat er vaak in waardoor stoppen soms heel moeilijk werd.

Het verhaal is zeker sterk, als je ook maar een beetje gevoel hebt wordt je meegetrokken in de levens van Werner en Marie-Laure. Het lezen van dit boek geeft de oorlog een heel ander gezicht. Het bied een mooi beeld waarin de mensen centraal staan en niet het conflict.

Doerr maakt veel gebruik van sprongen in de tijd dit drijft je om het gat ertussen snel dicht te lezen. De manier waarop de wereld wordt beschreven vanuit de hoofdpersonen met een kinderlijke nieuwsgierige blik is echt genieten.

Wat ik wel minder vind aan het boek is dat de 'hoofdstukken' kort zijn. Er wordt veel gewisseld tussen de verhaallijnen waardoor je het niet makkelijk in één ruk doorleest. Ook het tijdsverloop werkte niet altijd voor mij, het tempo in het verleden lag soms te hoog en richting het eind te laag. Juist de groei van de personages gedurende het boek sprak mij aan en dit had meer uitgewerkt kunnen worden.

Voor wie houdt van boeken gedreven door de ontwikkeling van personages is deze zeker aan te raden.

Een van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen.

Prachtig boek, moeilijk weg te leggen. Het leest lekker, het boek heeft korte hoofdstukken en wisselt daarbij steeds tussen de belangrijkste personages. Je zit echt in het verhaal van beide hoofdpersonen.

Meeslepend en ontroerend verhaal!

In de beoordelingen vond ik de volgende beoordeling: "Helaas doet het verhaal denken aan een wat eenvoudige man met goede ideeën voor een verhaal, die net zo lang heeft geploeterd tot het een echt boek werd." Gezien het boek de Pulitzer prijs heeft gewonnen een wat afwijkende beoordeling. Het is gewoon een prachtig boek. De korte hoofdstukken maken het makkelijk om de verhalen van de verschillende personen vast te houden. Met een mooie einde zeker een boek dat het lezen waard is.