Rommel Calls Cairo

Spannende oorlogs/spionagefilm van producent Günther Eulau, gebaseerd op de waargebeurde feiten uit het gelijknamige, autobiografische boek van Johannes Willi Eppler, die uit Duits-Joodse ouders in 1914 te Egypte werd geboren. Na de dood van zijn vader bekeerde hij zich tot de islam en noemde zich tot 1938 Hussein Gafaar. In 1938 ging hij voor de Duitsers werken onder zijn eigen naam, Johannes Eppler, en schopte het hierbij tot officier in het leger. Met zijn kennis en achtergrond raakte hij betrokken bij de twee operaties "Salaam" (de lange tocht door de woestijn) en "Kondor" (spionage te Kairo). Na enige weken belangrijke berichten te hebben doorgezonden, werd Eppler door de Britse Geheime Dienst gearresteerd (zijn mede-spion pleegde zelfmoord) en in 1946 als krijgsgevangene weer vrijgelaten. Hoewel veldmaarschalk Rommel op 21 juni 1942 Tobroek met zijn vermaarde Afrika-korps innam, verzonden de Britten nog enige tijd desinformatie naar de Duitsers omdat ze de code, uit het boek "Rebecca" van Daphne Du Maurier, hadden gekraakt. Regisseur Wolfgang Schleif maakte met weinig middelen een uitstekende film, die voor het grootste gedeelte in Egypte werd opgenomen, met toepasselijke zwart/wit fotografie van Kurt Grigoleit. Adrian Hoven (1922-1981) is goed op dreef als de Duitse-Egyptenaar, maar dat geld ook voor Peter Van Eyck (1911-1969) als de Hongaarse officier Graf Ladislaus Almassy (1895-1951), een groot kenner van de Noord-Afrikaanse woestijn. Veldmaarschalk Erwin Rommel heeft eigenlijk slechts een bijrol in het verhaal, maar word desondanks goed neergezet door acteur Paul Klinger (1907-1971). In de cast verder o.a. nog Elisabeth Müller, Herbert Tiede en Wolf Ackva. Leila Iman is te zien in haar enige filmrol als danseres Amina. Dat geld trouwens ook voor Saliman als het jonge hulpje Achmed. Vreemd is zeker dat de Engelsen in deze productie ook Duits spreken, maar dat neemt niets weg van het accuraat opgebouwde scenario van K.H. Turner en Heinz-Oskar Wüttig. De originele muzikale score, waarin zelfs een steeds terugkerend thema is te herkennen, werd geschreven door Wolfram Röhrig. Liefhebbers van historische oorlogsfilms mogen deze Duitse productie beslist niet missen!

Zwart wit film. Duitsers spreken Duits en Engelsen spreken Duits. Wederom is hier sprake van filmmakers die gekozen hebben voor de gemakkelijkste optie. Hiermee is voor mij de film als geheel afgekeurd voor in mijn collectie. Voor de rest jammer, dit is 1 van de weinige films waarin de elitetroepen van Duitsland, de Brandenburgers naar voren komen met hun skills.