Brideshead Revisited

"Brideshead" is twee keer verfilmd, in 1981 en in 2008, en de liefhebber zou hier de gelegenheid moeten hebben te bepalen welke verfilming zijn voorkeur verdient. Helaas heeft hier de grote verwarring toegeslagen; de twee zijn tot één geworden. Hierboven is de cover geplaatst van de versie van 2008 bij de productbeschrijving uit 1981. Ook de reviews van de twee verschillende versies zijn in één vergaarbak gegoten. Dat is jammer.

Soms is het opnieuw verfilmen van een boek gerechtvaardigd, bij voorbeeld omdat een eerdere versie gedateerd is: slechte belichting, foute make-up, onnatuurlijke spreekstijl of nauwelijks buiten opnames. Pride and Prejudice is daar een goed voorbeeld van; leve de film met Ehle en Firth. De 11-delige Granada TV bewerking van Brideshead Revisited valt echter niet te verbeteren. De serie is een nauwgezette verfilming van het boek. Samen met de hoofdpersoon merk je heel geleidelijk dat het paradijs de nodige slangen herbergt. In de film zijn Brideshead en haar bewoners niet betoverend of charmant maar eerder angstaanjagend. Lady Marchmain is niet innemend maar een afstandelijke vrouw die raar praat. Lord Marchmain heeft geen 'Byronic Aura that he was in pains to suppress' maar is een griezel. Sebastian is meteen al een hoopje ellende, i.p.v. een vrolijke, mooie jongen waar iedereen van houdt. Dat het Katholicisme de rode draad in het verhaal is blijkt in de serie stukje bij beetje, samen met Charles verbaast de kijker/lezer zich over bepaalde onthullingen en uitspraken. In de film hoef je je niets af te vragen, want alles wordt al voor je uitgesproken. Wat overblijft is niet meer dan een raamwerk, een verhaal, ontdaan van alle lagen die in het boek en de serie langzaam blootgelegd worden. Tel daar bij op dat er in de film scenes zitten die helemaal niet in het boek voorkomen, karakters op plaatsen zijn waar ze volgens het boek nooit waren (Julia in Venetië), er tenen krullende teksten uitgesproken worden die niet van de schrijver afkomstig zijn, en je vraagt je af waar je naar kijkt, en waarom deze film eigenlijk gemaakt is. De enige rechtvaardiging: misschien hebben jonge bioscoopgangers door deze film kennis gemaakt met het werk van Evelyn Waugh. Als ze daardoor het boek gaan lezen is de vraag 'waarom' een beetje beantwoord.

Zeker het bekijken waard....

Te weinig kostuumdrama, en te veel Engelse schuldgevoelens rond de oorlog. Misschien wel een mooie verfilming als je het boek gelezen hebt. Ik had neer grootse taferelen verwacht, en minder subtiele emoties.

Niet gehinderd door herinneringen aan de kennelijk briljante jaren '80 serie heb ik deze DVD zonder vooroordelen kunnen bekijken. En dat beviel mij zo goed, dat ik hem binnen een week nogmaals bekeek.
De aankleding is, zoals het een mooie historische verfilming betaamt, prachtig. De bijzondere en kwetsbare relatie tussen Sebastian en Charles wordt integer weergegeven. Matthew Goode, die Charles speelt, weet zijn aarzelingen geloofwaardig over te brengen. De door Ben Whishaw gespeelde Sebastian blijft de hele film lang een tragisch en ongrijpbaar personage, voor wie je afwisselend medelijden en onbegrip voelt. Hayley Atwell (Julia) ziet er allerliefst uit en worstelt zich de film door, verscheurd tussen haar wil en haar geloof. Emma Thompson ten slotte doet haar acteertalent eer aan door een onsympathieke en onbuigzame moeder neer te zetten.
De scènes in Venetië, met Michael Gambon, zijn de mooiste van de film, hier breekt ook het verhaal - en Sebastian.
Ik heb dan weliswaar de serie uit de jaren '80 nooit gezien, het boek van Evelyn Waugh heb ik wel gelezen en ik vind dat deze film trouw blijft aan het boek en dezelfde boodschap brengt, al ontkomt een film, met zijn bescheiden twee uur, er natuurlijk niet aan her en der wat bochten af te snijden en wat aan diepgang in te leveren.
Niettemin een mooie film, die ik beslist nog vaker ga kijken en die ik ook aan diverse mensen heb aangeraden.