Friday 13th 4

Deze keer kwam de volgende Friday the 13th-film pas 2 jaar later uit, iets wat tot dan toe niet gebeurt was. Of het met het ruimere tijdsbestek te maken had, weet ik niet, maar deze vierde en destijds 'laatste' film heeft meer kwaliteit en verhaal dan z'n voorganger uit 1982.
Regisseur Joseph Zito kreeg de baan aangeboden na een soortgelijke slasher genaamd 'The Prowler' te hebben gemaakt en Paramount vond zijn manier van aanpak goed genoeg om een einde te maken aan Jason Voorhees. Zito besloot om een sterkere cast in te zetten, waaronder Crispin Glover ( Charlie's Angels, Willard) en een jonge Corey Feldman ( The Lost Boys, Gremlins).

De film opent met een aardige samenvatting van de vorige delen, omdaarna meteen door te pakken naar het einde van Friday 3. Jason word dood verklaart en naar het plaatselijke mortuarium getransporteerd. Niet lang daarna kruipt onze held uit de vriezer en moord zich een weg terug naar Crystal Lake. Hier ontmoeten we de familie Jarvis met in het bijzonder de 12 jarige Tommy, die een vervent masker-maker is. Bij de buren komt net een groepje jongelui vakantie vieren en zo staat het menu 'ready to go' voor onze niet kapot te krijgen psycho.
Tommy blijkt een waardige tegenstander, die we in latere delen nog es tegenkomen;
Jason mag na de lange rits aan moorden nu zelf eens incasseren en vind in 'The Final Chapter' zijn langverwachte einde.

Friday the 13th- The Final Chapter, kreeg wederom slechte kritieken, maar word in moderne kringen toch als een van de sterkste delen gezien. Special make-up effects- guru Tom Savini, eerder verantwoordelijk voor de eerste 'Friday the 13th' en ook 'The Burning', keert terug om zijn monsterlijke creatie aan z'n eind te brengen. Harry Manfredini keert terug met een volledig nieuwe score en verwerkt het muzikale thema uit de eerste films naadloos door de nieuwe stukken. Uiteraard zit er een interessant einde aan de film, waar de makers van het daaropvolgende deel gretig mee aan de haal gaan.

Ted White, ooit een stuntman in westernfilms, speelt onze gemaskerde held en weet het karakter een extra boost te geven, waardoor Jason een paar onverwachte nieuwe trekjes vertoond die hem daardoor losmaken van de Michael Myers-tactiek.

Kortom, alles bij elkaar opgeteld hebben we hier een old school slasherfilm uit 1984, die betere acteerprestaties bevat, een spannende opbouw heeft en een waardig einde voor Jason Voorhees. Vergeet ook de bodycount en kills niet..er zitten een aantal originele in!

Waarom er in de titel "The final chapter" is toegevoegd, dat weet ik niet (dit is niet de laatste film uit de reeks), maar het is wel een mooie film. De film komt niet meteen op gang, maar in de latere scenes zit genoeg spanning en het acteerwerk is goed. Er is een griezelig sfeertje aanwezig en de special effects zijn redelijk goed. Het verhaal is wel vrij matig, maar daar moeten de meeste horrorfilms het niet van hebben, er zit spanning in de film en daar gaat het om.
Het laatste beeld van de film wekt bepaalde vragen op, en op de een of andere rare manier schrok ik van dat beeld. Maar door dat beeld ben ik ook erg nieuwsgierig geworden naar het vervolg.
Dit is een mooie, spannende horrorfilm, maar hij komt een beetje te laat op gang.

Dit is voor mij het beste deel van de Friday the 13thserie, omdat de karakters van de mensen meer worden uitgewerkt dan in de eerdere delen. Door de vele gore die door de vele censuur, heel veel bloed en speciale effecten zijn verwijderd, is er van het prachtige werk van special effectsman Tom Savini niet veel over. Ik begrijp niet waarom Maniac uit 1980 die ook een topprestatie van Savini bevat, in de VS wel integraal is uitgebracht, terwijl dat met Friday the 13th niet of nauwelijks is gebeurd. Zonder dit knipwerk zou de film stukken enger geweest zijn en zou het werk van Tom Savini en zijn team veel beter uitkomen.

Deze topper hoort in je collectie te staan