Ladri di biciclette

Magistraal meesterwerk en perfect schoolvoorbeeld van het Italiaans neo-realisme, een filmstroming die zich het lot aantrok van de gewone mens, handelend over het alledaagse leven. Regisseur Vittorio De Sica (1901-1974) schreef, samen met Cesare Zavatini, Suso Cecchi D'Amico, Oreste Biancoli, Adolfo Franci en Gerardo Guerrieri, mee aan het prachtig uitgevoerde scenario, gebaseerd op het gelijknamige boek (verschenen in 1946) van schrijver/dichter/schilder Luigi Bartolini (1892-1963). In deze productie van Giuseppe Amato, koos De Sica ervoor om uitsluitend te werken met amateurs, wat het spel over de gehele linie nog realistischer en geloofwaardiger maakt. Lamberto Maggiorani (1909-1983) is een openbaring als de gedreven Antonio Ricci, die zijn langverwachte kans op een baan in duigen ziet vallen, als zijn belangrijkste werktuig, zijn fiets, wordt gestolen. Het is ontzettend jammer dat hij na deze productie nog slechts sporadish in films te zien zou zijn en ook in het echte leven moeite had met het vinden van werk. Het spel van de kleine Enzo Straiola, als zoon Bruno die zijn radeloze vader probeert te helpen, is werkelijk hartverwarmend. De scène waarin hij een straat oversteekt en tot tweemaal toe bijna door een auto wordt aangereden, was overigens niet zo bedoeld en kwam er hier dus meer geluk dan wijsheid om de hoek kijken! Journaliste Lianella Carell werd per toeval (tijdens een interview) door De Sica zelf gecast in de mooie rol van de moeder. Verder nog onder andere Gino Saltamerenda, Giulio Chiari, Elena Altieri, Carlo Jachino, Michele Sakara en Vittorio Antonucci als de fietsendief. De latere regisseur Sergio Leone, hier nog assistent van De Sica, heeft een klein figurantenrolletje als priester-student! De stad Rome wordt op prachtige wijze in beeld gebracht door de zeer toepasselijke zwart/wit fotografie van cameraman Carlo Montuori, terwijl de originele muzikale score van componist Alessandro Cicognini, het tragische relaas op sublieme wijze begeleidt. Deze Europese productie kreeg een Oscar-nominatie in de categorie 'beste scenario' en ontving een speciale ere-Oscar voor de 'meest succesvolle buitenlandse film in de Verenigde Staten'. Sinds 1956 wordt er jaarlijks een vaste Oscar uitgereikt in de categorie 'beste buitenlandse film' met "La Strada" , van Federico Fellini, als eerste officiële winnaar. "Ladri Di Biciclette" staat bij menig filmliefhebber in de persoonlijke top 10 van 'beste speelfilms uit de geschiedenis van de cinema'. En terecht!

Niet voor niets beoordeeld als een van de beste films aller tijden! Een zwartwit film uit 1948 en gedraaid in Rome na de oorlog: ruïnes, eeuwenoude woonblokken en (na)oorlogse nieuwbouw in troosteloze vlaktes. In deze situatie vindt een vader eindelijk een baan, mits hij over een fiets beschikt. In de lommerd wordt daarom het beddengoed ingeleverd voor teruggave van de fiets. Als die fiets op zijn eerste werkdag gestolen wordt, begint de vader met zijn zoontje aan een hopeloze zoektocht in de "krochten" van het toenmalige Rome. Daarbij blijkt dat niet alleen de fiets voorgoed kwijt is, maar ook dat de vader in zijn wanhoop zijn waardigheid gaat verliezen. Dat verlies deelt hij met zijn zoon. Die uitzichtloosheid en verslagenheid worden schitterend gespeeld door Lamberto Maggiorani (vader) en Enzo Staiola (zoon). Deze film - die door het natuurlijke gedrag van de acteurs eerder lijkt op een documentaire dan op een speelfilm - moet iedere filmliefhebber gezien hebben! Lees over het bijzondere van film en acteurs ook de talloze beschrijvingen en andere recensies op het internet!

Klassieke Italiaanse film, zou iedereen moeten zien.

Een onsterfelijke verfilming van het leven na de tweede wereld oorlog!!

Nostalgie. Herinneringen komen boven