Saw 5

Saw V is een heerlijke film als je van lekker bloederig en van zenuwslopende puzzels houdt. De ene puzzel is nog gruwelijker dan de ander en ze zijn haast onmenselijk om ze op te lossen. De film is zo goed omdat het zo makkelijk is je te verplaatsen in de 'slachtoffers'.

Ook nu weer weet hij zijn slachtoffers te vinden en leidt hij ze naar de haast niet op te lossen dodelijke puzzels. Alleen als Jigsaw er niet meer is (hij is het vorige deel overleden), wie is dan het brein achter deze acties....

Het is niet de beste Saw uit de reeks maar desondanks lekker voor een regenachtige avond met de lichten uit.

Alle SAW films zijn erg spannend maar ze worden alsmaar beter, mischien omdat de films door elkaar verweven zijn met flashbacks. Van het begin tot het eind luguber, als je van dit genre houd echt een topfilm,

Zo goed als nieuw en krasvrij + goed verpakt,

Top verkoper mij zie je nog terug !!!

Top.

Voor deel 5 werd Bousmann vervangen door David Hackl (die overigens reed vanaf Saw II aan de serie was verbonden als productiedesigner). Zijn taak was blijkbaar om wat orde in de chaos te scheppen. In dit vijfde deel worden wat losse eindjes van de voorgaande twee delen aan elkaar geknoopt en voorbereidingen getroffen voor een nieuwe start van de serie. Door dit alles krijgen we een film voorgeschoteld waarin twee verhaallijnen parallel lopen: één voornamelijk opgebouwd uit flashbacks, één volledig gesitueerd in het heden. Twee FBI-agenten, Strahm en Hoffman, ontsnappen levend uit het griezelkabinet van Jigsaw, maar de één, Strahm, denkt dat de ander een handlanger van de martelkoning is. De hele film lang gaat hij alle zaken nog eens langs, om te controleren of zijn verdenkingen juist zijn. Daarnaast worden vijf nieuwe slachtoffers onderworpen aan de dodelijke puzzels door een nieuwe handlanger van Jigsaw (is het Hoffman of niet?). Het klinkt allemaal alsof het niet fout kan gaan, maar dit deel vijf wordt door veel fans van de serie gezien als de zwakste aflevering tot nu toe. Daar valt wel iets voor te zeggen: de film komt vanwege de onhandige constructie met verschillende verhaallijnen en flashbacks erg verbrokkeld over en de valstrikken en puzzels waaraan de vijf nieuwe slachtoffers worden onderworpen, spreken niet erg aan (vreemd eigenlijk als je bedenkt dat Hackl oorspronkelijk productiedesigner van de serie was).
Toch scoort Saw V bij mij nog een voldoende. Eén van de redenen is de wijze waarop agent Strahm zich bevrijdt uit de val die is afgebeeld op poster 2 (zie links); twee verdere redenen zijn de tamelijk briljante opening en het dito slot. Beide scènes zijn geïnspireerd op het verhaal The Pit and the Pendulum (De Put en de Slinger) van Edgar Allan Poe, één van de allerbeste griezelverhalen ooit geschreven, over een man die gevangen zit in een put. Boven zijn hoofd hangt een dodelijke slinger die stukje bij beetje naar beneden komt. En om zijn kwelling nog erger te maken, bewegen de wanden van de put naar elkaar toe. De openingscène van de film heeft een buitengewoon dodelijke slinger. Tsjak, tjak, tjak. De slotscène wanden die naar elkaar toe bewegen. Krak, krak, krak.

Prachtig film van deze serie.