De loopjongen

Van huis uit komt Andrew Gross uit de kledingindustrie, waar hij nog tot zijn zesenveertigste in werkzaam was. Toen hij zonder werk kwam te zitten, wist hij niet wat hij moest gaan doen en het schrijven van een roman was altijd al een van zijn wensen. Hij volgde een schrijfopleiding aan de Universiteit van Iowa en deed drie jaar over zijn eerste boek Hydra, dat trouwens door diverse uitgevers werd geweigerd. Van James Patterson leerde hij pas echt schrijven en hun samenwerking betekende zijn doorbraak. In 2006 begon hij een solocarrière en een jaar later debuteerde hij met Code blauw. Zijn laatste thriller is De loopjongen, dat in 2019 is verschenen.

Morris Rabishevsky is bijna twee jaar oud als zijn broer Shemuel bij een verkeersongeluk om het leven komt. Tien jaar later begint hij aan zijn eerste baantje in de kledingindustrie en blijkt hij een snelle leerling te zijn. Op 21-jarige leeftijd heeft hij, samen met zijn broer Sol, een eigen bedrijf. In die tijd is de Joodse maffia erg actief en ook Morris’ zaak wordt door een van de beruchtste gangsters onder handen genomen. Morris houdt stand en is niet van plan zich aan de maffia te onderwerpen. Dit heeft voor hem en zijn broer Harry, die lichte hand-en-spandiensten voor de criminele organisatie verricht, dramatische gevolgen.

Het beeld dat Gross schetst van het New York van de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw is levendig en beeldend. De armoede, de bloeiende kledingindustrie, de Joodse maffia die steeds meer voet aan de grond begint te krijgen en de corruptie die daarmee samenhangt, alles komt in De loopjongen wel voorbij. Omdat het verhaal is gebaseerd op het levensverhaal van Gross’ grootvader is het niet zo heel erg vreemd dat het bijzonder realistisch overkomt. Het feit dat de auteur de werkelijke namen van onder andere vele maffialeden in het verhaal verwerkt heeft, is natuurlijk ook een erg belangrijke factor. In feite zou je zelfs kunnen zeggen dat het non-fictie in een overigens verder fictief verhaal is. Maar wel een verhaal dat dus waarheidsgetrouw is en nergens geforceerd aandoet.

De loopjongen is in wezen het levensverhaal van Morris Rabishevsky die zijn achternaam om bedrijfsmatige redenen heeft aangepast naar Raab. En dat leven is allesbehalve saai, zelfs de wetenswaardigheden uit de kledingindustrie weten te boeien, wat eigenlijk voor het hele verhaal geldt. Zonder enige vorm van twijfel is dat de verdienste van de auteur. Het is hem namelijk gelukt om van dat levensverhaal, dat ook beschouwd kan worden als een familiegeschiedenis, een vlot lopende en interessante vertelling te maken. Het enige dat Gross enigszins verweten kan worden, is dat het boek te weinig spanning heeft. Die spannende momenten zijn er wel, vooral wanneer de ontknoping dichterbij komt, maar een verhaal waarin de maffia een aanzienlijke rol speelt, kan en mag wel een groter spanningsveld hebben.

Het sterkste personage in het De loopjongen is, hoe kan het eigenlijk ook anders, Morris. Het is immers zijn verhaal. Zijn karakter wordt daarom ook het meest uitgewerkt en als lezer krijg je de meeste feeling met hem en leer je hem kennen als standvastig, eerlijk en rechtvaardig. Eigenschappen die niet voor iedereen weggelegd zijn. En zijn verhaal laat in wezen ook zien dat wanneer je echt iets wilt bereiken dat ook mogelijk is, met en zonder hindernissen.

Gross heeft in De loopjongen andermaal laten zien dat hij een begenadigd verhalenverteller en schrijver is. En hoe hij tot dit verhaal is gekomen, vertelt hij in het nawoord aan het eind van het boek en deze persoonlijke noot mag feitelijk niet overgeslagen worden. Want het maakt immers deel uit van deze fascinerende en boeiende familiegeschiedenis.

Het verhaal begint met een dramatische dag in het jaar 1905. Voor de familie Rabishevsky, vader – moeder en hun zes kinderen, zal deze dag de boeken in gaan als de donkerste dag in hun leven. In hun krappe appartement op twee hoog in Essex Street in de Lower East Side van Manhattan moeten ze het hoofd proberen boven water te houden. Krappe appartementjes in troosteloze gebouwen waar veel immigranten terecht kwamen en er iedere dag moesten proberen te overleven. Financieel, maar ook het vele geweld in de buurt. Veel immigranten doken op een of ander moment het criminele wereldje in waarbij de brutaalsten de hele wereld leken te veroveren. Eenmaal over de grens van het kwade was het ook niet echt makkelijk om het goede pad weer te vinden, mits je stevig in je schoenen stond en bij je principes bleef. Maar dan nog kregen de meesten te maken met de verleidingen, maar meer nog met de bedreigingen om je aan te sluiten bij deze grote jongens die zelf vaak in de schaduw vertoefden en hun loopjongens aanstuurden om dood en verderf te zaaien daar waar mogelijk. Geld was ook hier de grote motivator, de macht om te heersen en daarbij niets en niemand ontzien.

Iemand die sterk in zijn schoenen stond was de jongste spruit van de familie Rabishevsky, Morris. Morris dacht in toekomst, het behalen van doelen, het beter krijgen voor zijn familie. Hij bluft zich dan ook een weg naar een baantje op 12-jarige leeftijd. Door zijn ogen en oren goed de kost te geven leert hij een hele hoop en verbaasd vriend en vijand dan ook door met zijn doorzettingsvermogen het ver te schoppen in de kledingindustrie.
Samen met zijn broer Sol zal hij uiteindelijk iets prachtigs weten te realiseren.
Maar ook de broers Raab lopen op een gegeven moment tegen de maffia op en voelen hoe ze steeds verder verstrikt raken in het bizarre wereldje van vakbonden, protectiegelden, geweld en zelfs de dood is geen vreemde meer... Vooral broer Harold, gebukt onder een intens schuldgevoel, het idee dat hij nergens voor deugt, belandt tussen de wal en het schip. Zijn keuzes zijn nu niet bepaald gelukkig te noemen. Ondanks dat Sol en Morris hem maar wat graag in hun familiebedrijf willen opnemen hebben zijn daden soms verstrekkende gevolgen.
Zal Morris alles waar hij altijd voor heeft gestaan moeten verloochenen? Wat moet hij doen om zijn gezin en familie te beschermen? Kan hij tegen zoveel geweld opboksen?
Wie kan hij nog vertrouwen, wie is er niet omgekocht bij politie, justitie?

De jaren 20-, en 30, Amerika in de ban van de immigranten die hun eigen gangs en regeltjes leken te maken. Omkoping, achterafkamertjes, schimmige kroegen en duistere steegjes. Van het pad af geraakte overheids-dienders die voor een habbekrats hun ziel en zaligheid verkochten aan het duivelse geld …
Veeg mij maar op, dit soort boeken intrigeert me mateloos. Echte verhalen in een fictief sausje gedrenkt. De grote namen uit de geschiedenis van de maffia, of de kleinere, het fascineert me hoe men in de ban van deze gangsta's kon raken om er vervolgens nooit meer uit te komen – of je moest een schoenenfetish hebben, de betonnen zwemvliezen deden het in die tijd wonderbaarlijk goed. Dat ze er meestal mee weg kwamen is een ander verhaal, natuurlijk is dat niet goed te praten allemaal. Maar toch lees ik dit soort verhalen heel erg graag en vooral het persoonlijke tintje dat Andrew Gross er dan aan geeft.

Een regelrechte pageturner!!
Zijn eerdere werk vond ik goed, maar Andrew's nieuwste boek vind ik fenomenaal.

Na het geweldige Alleen Hij van Andrew Gross had ik best wel hoge verwachtingen van dit boek dat een heel andere setting heeft dan het eerder genoemde.
Dit verhaal speelt zich af in Amerika, jaren twintig van de vorige eeuw. De joodse familie Rabishevsky is naar New York geëmigreerd. Ze hebben het niet gemakkelijk, leven in armoede. Wanneer de vader dan ook nog overlijdt, moeten de kinderen inspringen.
Morris is de jongste van de jongens en de meest succesvolle, hij heeft al heel jong een eigen kledingbedrijf. Samen met de oudstse zoon leidt hij het bedrijf. Hij behandelt zijn personeel correct. De middelste zoon Harry is een klaploper, die wil wel veel geld maar zonder er iets voor te doen en komt in de criminaliteit terecht. In dit geval betekent dat vakbondsmaffia. Ze willen de bedrijven zogezegd beschermen door protectiegelden te vragen. Ook de werknemers moeten een duit in de zak doen waardoor veel bedrijven eigenlijk failliet gaan en de werknemers niets meer hebben. Goed vakbondswerk kan je dat niet noemen. Morris weigert toe te geven aan deze maffia en brengt daarmee zijn leven, maar ook dat van zijn familie en dat van Harry in gevaar.

Het idee van het boek is wel goed, maar het was allemaal wat te traag en te mak. Het staat bij de thrillers, maar ik vond het niet nagelbijtend spannend. Eerder een familiekroniek met de nodige drama's.

Spannend, dat is wat ik er goed aan vind.

Enorm mooi boek en makkelijk weg te lezen. De prijs is iets te prijzig voor de dikte van de boek en voor boeken van Andrew gross. Voor de rest goed verhaal