Amoy Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Amoy

Aan het begin van de eeuw vierde Schröder triomfen met “De hydrograaf”, een verhaal over verdampende identiteit. Een aantal jaren later schrijft hij “Amoy”. Dat speelt een kwart eeuw later dan “De hydrograaf”, maar weer is er een wereldoorlog ophanden. En weer is er sprake van een hoofdpersoon die aan het eind van de vertelling volstrekt identiteitsloos vegeteert op het lot. Bij “de hydrograaf” had het lot de gestalte van de op te houden stand van de klein-adelijke familie, in “Amoy” is het de kaarttafel.
“Amoy” vertelt een verhaal van een nog onwezenlijker bestaan dan de hydrograaf al deed. De hoofdpersoon, Seghers, is niet eens echt op zoek naar zijn eigen identiteit, zoals de hydrograaf dat wel –vergeefs- deed. Nee, hij laat het gebeuren dat de identiteit van een ander als het ware in hem overloopt. Deze Freyler is een handelspartner van Seghers’ opdrachtgever die op het Chinese eiland Amoy spoorloos verdwenen is. Seghers moet hem opsporen.
Sommige mensen zien hem aan voor degene waar hij naar op zoek moest. Anderen behandelen hem als zijn plaatsvervanger. Voor de overigen is hij alleen maar interessant omdat hij op zoek is: Freyler is een roemrucht persoon die de verbeelding bezig houdt. Seghers zelf opereert vanuit het huis van Freyler, hij kleedt zich in de pakken van Freyler. Bij wat hij doet –of liever gezegd: niet doet- vergelijkt hij zichzelf steeds meer met Freyler: wat zou die gedaan hebben in zijn plaats. Hij besluit min of meer onbewust de rol van Freyler over te nemen.
En de rol van Freyler is: smokkelaar van wapens en opium. Bij zulke handel worden een hoop machtigen zenuwachtig wanneer opeens een schakel uit de logistieke keten wegvalt. Snel wordt de open plek ingevuld door lieden die op geld of avontuur belust zijn, zo ook op Amoy. Seghers' rol is meteen al uitgespeeld. Op het moment dat de oorlog tussen China en Japan Amoy overspoelt mag hij er vervolgens nog net tussenuit knijpen.
En dat is het dan. Alles wat er in het boek gebeurt is louter achtergrond, doet er eigenlijk niet zo toe. Dat zou niet zo erg zijn als het Schröder gelukt was wat hem in “De hydrograaf” wel lukte: een sfeer van beklemmende leegte oproepen waar de lezer zich met geen mogelijkheid aan kan ontrekken. In “Amoy” lukt dat niet. Amoy is dromerig, de stijl is vluchtig, de beelden vervliegen snel. Het boek lijkt op zijn hoofdpersoon.

Geschreven bij Amoy

Meest imponerende aan het boek is de beklemmende broeierige sfeer die het van de locatie weet op te roepen. Je voelt je permanent onderdeel van de omgeving. Het is een klein maar spannend verhaal dat vele emoties in zich heeft. Genoten!