De vrouw met het dodenmasker

Geschreven bij De vrouw met het dodenmasker

Auteur:
Heeft literatuur en filosofie gestudeerd, en o.a. als copywriter en redacteur gewerkt naast het schrijven. Is in 2017 bekend geworden met “Het meisje zonder huid” en houdt het genre aan van arctische thrillers met “Koude angst” en nu met de nieuwste “De vrouw met het dodenmasker” Zijn verhalen spelen zich af in Groenland, waar hijzelf ook heeft gewerkt en gewoond, momenteel is hij gesetteld in Kopenhagen
Samenvatting:
Ottesen werkt nog steeds aan de gruwelijke moordzaken van enkele maanden geleden en krijgt hulp van journalist Matthew Cave. De hoofdverdachte is Tupaarnaq, de vrouw die volledig is bedekt met tatoeages en lijdt aan ptts, en momenteel van de aardbodem lijkt verdwenen te zijn. Toch zal hij zijn aandacht moeten verdelen want er wordt in een droge waterput het lichaam van een man gevonden. Naast het lijk licht een mes en er ontbreekt een hand. Alleen wordt het lichaamsdeel wel op een zeer rare plaats terug gevonden.
Mijn mening:
Kortom en heel eerlijk een spannend boek, waarin daadwerkelijk gruwelijke gebeurtenissen zich afspelen. De omgeving waarin het verhaal zich afspeelt is mooi verwoord, alsook de manier van leven in de kleinere dorpen. Aan twist eveneens geen gebrek, het verhaal draait als een tol, soms wel wat te snel dat je het even niet meer weet. Tevens geen gemis aan personages, voor mijn part iets teveel. Maar de hoofdpersonages leer je goed genoeg kennen. Het is zeker een must om de vorige delen eerst te lezen. Dit derde deel was voor mij tot nu toe het minste, maar dit neemt zeker niet weg dat ik een volgend deel zeker wil lezen.

Mads Peder Nordbo (1970) is geboren in Denemarken, maar heeft een deel van zijn leven doorgebracht op Groenland. Dat zijn liefde voor dit eiland groot is, bewijst hij door al zijn verhalen tot nu in dit relatief onbekende gebied te laten afspelen. Na Meisje zonder huid (2017) en Koude angst (2019) verscheen onlangs De vrouw met het dodenmasker, vertaald in het Nederlands door Renske Wiltink.

Stel je eens voor dat er een dode man wordt gevonden op de bodem van een put. En dat uit het politieonderzoek blijkt, dat de meest waarschijnlijke verdachte een vrouw is die al zes maanden is overleden. Het is dan zeker voorstelbaar dat er paniek uitbreekt in de kleine Groenlandse gemeenschap.
Zou het werkelijk zo zijn dat de moord is gepleegd door Qivittoq, een mytische figuur dat slechts uit is op wraak? Het onderzoek richt zich op Tupaarnaq. Zij is echter voor iedereen totaal onvindbaar. Journalist Mathew Cave voelt zich echter gedwongen haar te vinden. Maar hoe kan het da gebeuren dat hij volledig onder het bloed wakker wordt en zelf ineens verdachte blijkt te zijn...?

De vrouw met het dodenmasker is in de eerste plaats een typisch Skandinavische thriller, waarbij de nadruk ligt op de psychologische aspecten in het verhaal. Ook de zo kenmerkende personage-structuur uit het Hoge Noorden ontbreekt hierbij niet. Dat neemt niet weg dat Nordbo zich toch van veel andere auteurs weet te onderscheiden, door bijvoorbeeld zijn krachtige beschrijvingen van de verschillende settings, afgewisseld met sterke dialogen. Hierdoor waan je je echt ter plaatse. Daar waar vele van zijn collega’s nogal eens verzanden in oeverloze beschrijvingen en uitweidingen, lukt het Nordbo wel om to-the-point te blijven.

Wie De vrouw met het dodenmasker leest krijgt van Nordbo ook een gratis lesje Groenlandse politiek op de koop toe. Erg vaak wordt de politieke situatie benoemd en in het verhaal verpakt, bijvoorbeeld als het gaat om de Amerikaanse militaire bases op het eiland. Nergens is dit echter storend te noemen, eerder werkt het versterkend voor de geloofwaardigheid. Er wordt door de auteur ook nergens een persoonlijk oordeel geveld.

Met de verhaalopbouw is, zoals gezegd, helemaal niets mis. Maar eerlijkheidshalve moet wel worden opgemerkt dat Nordbo het zijn lezers niet eenvoudig maakt. Er worden zodanig veel personages opgevoerd dat het soms best lastig is om ze allemaal uit elkaar te houden. Dit is mede een gevolg van het feit dat Norbo voortborduurt op verhaallijnen uit Meisje zonder huid en Koude angst. Je kunt dan ook gerust stellen dat De vrouw met het dodenmasker niet als stand-alone te lezen is. Wie dat wel probeert, zal een groot deel van de essentie en daarmee van de schoonheid van dit laaste deel gaan missen, en dat zou toch echt doodzonde zijn, want...

de drie Groenlandse boeken van Mads Peder Nordbo behoren zonder twijfel tot de absolute top binnen het genre, maar wel alle drie tezamen!

Matthew en Tupaarnaq zijn terug en hoe! Voor de derde keer al maken ze hun opwachting in een boek van Mads Peder Nordbo. Het zal niemand verbazen dat we ons ook dit keer op Groenland bevinden, meer bepaald in de buurt van de hoofdstad Nuuk, in het zuidwesten van het land. Hoofdpersonage van dienst is nog steeds de Deense journalist Matthew Cave, die na het verlies van zijn vriendin en ongeboren baby naar het bar koude eiland verhuisde. Tupaarnaq lijkt aanvankelijk van de aardbodem verdwenen, maar zal – hoe kan het ook anders – uiteindelijk haar rol in het verhaal opeisen.

Nordbo (1970) publiceerde drie boeken voor hij aan zijn succesvolle serie begon (die werden overigens niet vertaald). De auteur genoot een opleiding in de Scandinavische talen, literatuur en filosofie en is bijzonder geïnteresseerd in alles wat met runen en taalgeschiedenis te maken heeft. Hij woonde meerdere jaren op Groenland, het officieel grootste eiland ter wereld, en is dus bijzonder goed geplaatst om thrillers te schrijven die zich daar afspelen.

Bij een oude vikingruïne wordt op de bodem van een put een man levenloos aangetroffen. Uit onderzoek blijkt dat de man vermoord is door een vrouw die maanden ervoor overleden is. Meteen breekt er paniek uit, want dat wijst op de aanwezigheid van een Qivittoq, een Groenlands, mytisch wezen dat uit is op wraak. Al snel richt de politie zijn aandacht op Tupaarnaq, de vrouw die na de gebeurtenissen uit het vorige boek spoorloos verdwenen is, maar nog steeds verdacht wordt van een aantal moorden. Matthew, die een goede band met haar heeft opgebouwd, besluit op zoek te gaan. Hij reist naar Kopenhagen waar hij het gesprek aangaat met haar vroegere psychiater.

Hoewel ‘Koude angst’ (het tweede boek) voortborduurde op een van de verhaallijnen uit ‘Meisje zonder huid’ (het eerste boek), was het prima als standalone te lezen. Dat is met ‘De vrouw met het dodenmasker’ een pak moeilijker. De plots die Nordbo verzint, zijn sowieso niet van de gemakkelijkste en dus wordt het alleen maar lastiger wanneer je niet eerder kennismaakte met de vele personages. Dat is meteen het (enige) minpunt aan dit boek: veel van de personages zijn met elkaar verwant en voor de lezer is het nauwelijks bij te houden wie de broer of zus van wie is. Jammer, maar niet in die mate storend dat het leesplezier erdoor beïnvloed wordt.

Het is opvallend hoe Nordbo de politieke situatie en de machtsbalans op Groenland steeds ter sprake brengt in zijn thrillers. Naast Denemarken is er Amerika (dat bijvoorbeeld militaire bases in het land heeft) en er is de interesse van grootmachten China en Rusland. De militaire basis Thule en de geheime experimenten uit het vorige boek spelen opnieuw een rol, en er wordt verder ingegaan op het verhaal van de misbruikte en vermoorde meisjes.

De auteur sleept je helemaal mee in zijn verhaal, wat kan die man goede thrillers schrijven! Zijn schrijfstijl is beeldend, vooral wanneer er weer eens iemand de keel overgesneden wordt of op een andere akelige manier aan zijn einde komt. Hij wisselt beschrijvende stukken mooi af met prachtige dialogen, waardoor je je midden in Groenland waant. De hoeveelheden sneeuw zijn gigantisch, het leven bij momenten aartsmoeilijk. De manier waarop Nordbo de spanning opbouwt, is meesterlijk. Ergens halverwege het boek komt alles in een stroomversnelling. Wie is in hemelsnaam die Qivittoq die zoveel doden op zijn geweten heeft? Hoe zijn bepaalde tegenstrijdigheden met elkaar te rijmen? Zal Matthew Tuuparnaq weten te vinden?

‘De vrouw met het dodenmasker’ lijkt een afgesloten verhaal te zijn. Complex door de manier waarop de personages verwant zijn, maar ook ontzettend boeiend, spannend en goed geschreven. In Denemarken is nog geen vierde boek met Matthew en Tupaarnaq aangekondigd, maar gezien het succes van het duo, lijkt dat een kwestie van tijd.

[Deze recensie is gebaseerd op ‘Kvinden med dødsmasken’, de originele versie van het boek]