Dodemanstango

Na Het meesterwerk en Hartenbreker is Dodemanstango het derde deel uit de trilogie met Viljar Ravn Gudmundsson en Lotte Skeisvoll in de hoofdrol. Het is aan te raden om de delen op volgorde te lezen. In dit derde deel wordt regelmatig verwezen naar de gebeurtenissen uit de eerste twee delen.

In Hartenbreker is een man gestorven door toedoen van journalist Viljar Ravn Gudmundsson. Geheel tegen haar gewoonte in heeft politievrouw Lotte Skeisvoll hem het alibi gegeven dat hij nodig heeft om aan vervolging te ontkomen. Deze gebeurtenis drukt zwaar op het geweten van zowel Viljar als Lotte. Dan komt er een andere verdachte bij de politie in beeld, een dode IS-strijder die waarschijnlijk zijn dood in scène heeft gezet. Dat komt Viljar goed uit maar brengt Lotte nóg verder in gewetensnood.

Intussen worden er een aantal gruwelijke moorden geplaagd door een man die door de auteur steeds ‘de dode man’ wordt genoemd. ‘Het verraad, zij was de eerste. Achter haar stond de rest van de zondaars verscholen in het donker. De vernedering. De lafheid. De verachting. De valsheid en de hoogmoed. Ze hadden hem aangeboden als een offer op het altaar van Korach. Achteraf gezien hadden ze hem natuurlijk moeten cremeren. Het was altijd lastiger om dan uit de dood op te staan.’ Deze dode man bereidt zijn moorden tot in detail voor. De methodes die hij kiest zijn divers en op het slachtoffer toegespitst. De politie, met opnieuw de irritante Olav Scheldrup Hansen aan de leiding, tast volledig in het duister. Tot dat duidelijk wordt dat er een verband tussen de slachtoffers bestaat. Ze kennen elkaar uit hun jeugd en ook Lotte kent hen. Daarom wordt Lotte van het onderzoek afgehaald, men is bang dat ook zij op het lijstje van de dader staat.

Viljar Ravn Gudmundsson intussen is met een heel ander onderzoek bezig. Voor zijn krant neemt hij met zijn oude kameraad Josse podcasts op over oude vermissingszaken. Ze graven daarbij diep, zo diep dat er een aanslag wordt gepleegd op het leven van Viljar Ravn Gudmundsson. De gebeurtenissen volgen elkaar daarna in hoog tempo op. Het voltallige politiekorps van Haugesund wordt opgetrommeld voor de klopjacht op een sadistische moordenaar die in hoog tempo zijn lijstje probeert af te werken. Maar de moordenaar, de dode man, is hun steeds te snel af. Zullen Viljar en Lotte het tij kunnen keren?

De ontknoping van de trilogie is razend spannend, het plot is ingewikkeld maar zeer goed uitgewerkt. Er zitten bovendien een paar mooie plotwisselingen in. Viljar Ravn Gudmundsson wordt neergezet als een chaotische journalist, verslaafd aan sigaretten en pruimtabak die bovendien van een ferme slok alcohol houdt. Hij heeft in Hartenbreker een schotwond opgelopen in zijn knie en loopt daardoor mank. Lotte Skeisvoll is een ambitieuze politievrouw met een sterk rechtsgevoel. Goed is goed en fout is fout. Ze houdt van orde en netheid, is daar extreem is, alles moet geordend zijn. ‘Wanneer zou ze het eens leren om mensen te interpreteren? Ze snapte niet waarom ze het intuïtieve vermogen had ontwikkeld om dingen te interpreteren, voorwerpen, ruimtes en een logisch verloop van gebeurtenissen, maar helemaal hopeloos was wanneer het om mensen ging’. In Hartenbreker heeft ze enorm persoonlijk drama doorgemaakt waardoor ze maar gedeeltelijk inzetbaar is voor politiewerk. De gewetensnood waarin ze verkeert doordat ze Viljar heeft geholpen met het verdoezelen van een moord maakt dat ze steeds verder richting een totale instorting gaat. Geir Tangen heeft dus als hoofdpersonen geen doorsnee helden gekozen, maar mensen van vlees en bloed die worstelen met issues in hun leven. Ook het politiekorps van Haugesund blinkt niet uit in dit verhaal al worden we bij de ontknoping door een aantal van hen verrast. Een superspannende thriller dus en een heel goed slot van een verrassende trilogie! Vier dik verdiende sterren.

Ik heb de eerdere boeken van deze schrijver gelezen en die waren heel spannend. Het derde deel valt tegen. Teveel onwaarschijnlijkheden zoals twee mensen opgestaan uit de dood. Maar ook zaken die niet kloppen.

Het review van Dikkertjedap is zo uitgebreid en to the point; ik heb er weinig aan toe te voegen. Goed en spannend boek. Alleen de moord met de ratten ben ik eerder tegengekomen in een verhaal van Edgar Allan Poe. Verder geen probleem, beter goed geleend dan ...