Een klein detail roman

Dit boek kwam onder mijn aandacht via NPO Radio 1, toen bekend werd dat het een prijs had gewonnen op de Frankfurter Buchermesse van October 2023; Omdat het echter 'te veel Joodse stereotypen bevatte', werd de prijs ingetrokken vlak voordat deze zou worden uitgereikt.
Het boek begint in Augustus 1949 in de Negev-woestijn, waar een Israëlische legerdivisie in het gebied patrouilleert.
Een groep soldaten stuit op een groep Palestijnse bedoeïenen, die ze met geweervuur doden.
Bij inspectie van de overblijfselen van de nederzetting vinden ze geen wapens, alleen een bedoeïenenmeisje dat nog in leven is. Ze wordt naar hun legerkamp meegenomen, waar ze publiekelijk wordt schoongemaakt en opgesloten in een hut.
Dagenlang wordt ze misbruikt door de soldaten en daarna graven ze een gat, schieten het meisje dood en begraven haar.
50 jaar later, een Palestijnse vrouw, die in Ramallah woont, leest een artikel over dit incident, geschreven door een Israëliër en ze besluit het incident verder te onderzoeken door naar Tel Aviv te reizen en in de oude legerarchieven te kijken.
Ze leent de identiteitskaart van een collega, die ze nodig heeft om de verschillende controleposten in het Palestijnse gebied te passeren, huurt een auto en gaat op weg.
Het grootste deel van het boek gaat over hoe zij als Palestijnse door Israël reist en ziet hoe de meeste voormalige Palestijnse dorpen zijn verdwenen en nu Israëlische nederzettingen of dorpen zijn.
Nadat ze in Tel Aviv niets gevonden heeft om haar zaak te helpen, reist ze naar het incidentgebied, waar ze een Kibboets-museum bezoekt en wordt rondgeleid door de Kibboets’ geschiedenis sinds 1945. Inderdaad werd ooit eens het lichaam van een jong bedoeïenenmeisje gevonden, maar men vermoedde dat ze zich misdragen had en daarom, volgens bedoeïenengewoonte, door de bedoeïenen zelf werd gedood.
De beschrijving van het territorium, hoe het gebied wordt gecontroleerd, hoe het leven is in een land waar veiligheid en vrijheid niet vanzelfsprekend zijn en hoe ze erin slaagt de controleposten te passeren is interessant
Helaas vindt ze tijdens haar reis geen nieuwe documentatie over het incident in 1949.
Het boek is goed geschreven en leest vlot, ook al is het van pagina's 63 tot 127 één monoloog, zonder alinea's. Ik heb geen Joodse stereotypering in het boek gezien.

Een aanrader!!

Voor mij als nederlander is dit verhaal niet makkelijk te volgen