Grand Hotel Europa Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. roman

Geschreven bij Grand Hotel Europa

Zomaar even een zin uit hoofdstuk 3: de buitenproportioneel grote klokkentoren van rode baksteen met een witte marmeren omgang en een groen puntdak bracht met zijn asymmetrische plaatsing een belachelijk contrapunt aan in de rationele paradeerbare ruimte dat juist vanwege het feit dat het concessieloos gewaagd en overdreven was effectief en elegant blablablabla.
Man man man. Dit leest toch niet lekker. Een boek moet om een verhaal draaien en niet om het ego van een schrijver die probereert intelligent over te komen.

Geschreven bij Grand Hotel Europa

De hoofdpersoon , die het goed met zichzelf getroffen heeft, leidt het leven van een dandy die zich parfumeert, alleen de duurdere restaurants bezoekt waar hij graag gezien wil worden, die zich kleedt als een Oscar Wilde, maar niet diens geest heeft: de hoofdpersoon is behept met tal van vooroordelen en kkeingeestige onhebbelijkheden als platvloerse jaloezie en achterklap. Toch is het boek de moeite waard omdat de schrijver zich weet te uiten in prachtige volzinnen en fraaie beeldspraken, en omdat hij de lezer uitnodigt zijn/haar ideeen omtrent migratie en toerisme te heroverwegen. Uitnodigt en uitdaagt.
Zijn laatdunkendheid jegens de medemens staat in schril contrast tot zijn serviliteit jegens Clio, een onuitstaanbaar wicht en kunsthistorica. De wereld van Grand Hotel Europa gaat allengs verloren en deze neergang wordt fijntjes beschreven, met innemende en boeiende karakters als de majordomus en Abdul. Opmerkelijk is dat elk karakter in het boek even lyrisch spreekt zoals de schrijver schrijft. Ik heb genoten van het boek vanwege de taal - 546 bladzijden is wel een beetje te veel van het goede. De spanningsdraad verslapt, de speurtocht naar Caravaggio wordt vervelend ( na een zo inspirerend en boeiend begin) en 350 bladzijden zouden voldoende zijn geweest voor een prachtige roman.

Geschreven bij Grand Hotel Europa

Grand Hotel Europa is het beste boek dat ik in lange tijd gelezen heb. Het zit zo vol met rijke thema's, van de nadelen van massa-toerisme tot de teloorgang van ons continent en passant par immigratie, kunstgeschiedenis, het gevaar van nationalisme, hedendaagse kunst, muziek en nog wat meer, dat ik het zou meenemen op een onbewoond eiland ! Bovendien is de toon soms ronduit hilarisch : de auteur schrijft met voldoende humor, of zelfspot, om sympathie van de lezer voor hem of zijn personage (maar volgens mij is het een en dezelfde persoon) op te wekken. Hij heeft duidelijk de pest aan Aziatische toeristen, maar ook aan Amerikanen, om Nederlanders niet te vergeten. Maar in tegenstelling tot Houellebecq, die een beetje dezelfde thema's hanteert in zijn boeken, is Pfeijffer nooit gemeen : hij haat de mensen niet, het is niet zwartgallig.
Het boek is in feite een successie van "episodes" heel knap aan elkaar verbonden en zonder dat de roman aan interesse inlevert. Het levert memorabele scenes (zoals de beschrijving van Skopje om maar er éen te noemen die ik bijzonder leuk heb gevonden maar er zijn er nog veel meer van dat kaliber). Het is misschien niet altijd even subtiel, je ziet heel duidelijk waar Pfeijffer ons wil leiden en hij herhaalt zichzelf in zijn pleidooi. Maar hij doet het op een zo elegante manier, dat je je eigenlijk snel gewonnen geeft. Hij gebruikt een zeer on-nederlandse stijl in zijn dialogen, maar deze stijl past perfect bij zijn Grand Hotel en bij het belangrijkste onderwerp : wij, in Europa, hebben zo'n rijk verleden dat we geen toekomst meer hebben.
De schrijver heeft twee verhalen naadloos aan elkaar verbonden : we zijn een keertje in het hotel, de volgende keer in Venetië. Het is knap gedaan, tot aan het einde. Met nog een leuke twist die ik niet had zien aankomen (maar andere lezers misschien wel).
Ik heb al het boek cadeau gegeven aan verschillende mensen : het is een echte aanrader, en je zult je niet vervelen !

Een tip: Lees geen reviews over dit boek voordat je het zelf gaat lezen.
Laat je gewoon meenemen in het verhaal en geniet.

Geschreven bij Grand Hotel Europa

Boek uitgelezen,maar wel soms dips om verder te lezen.
Ook verontwaardiging.
In het begin vind je de beschrijving van Venetië en Grand Hotel heel prachtig.
Ook de manier hoe hij de hoofdstukken indeelt van het boek.
Over de personen schrijft hij mooi en soms wel een tikje overdreven.
Boek blijft wel boeien en je wilt het uitlezen.
Einde te voorspelbaar.

Maaaaaar;
Soms de beschrijving erg overdreven en te ver gaan.
Ook teveel herhaling van Venetië over het toerisme en zo ook over Amsterdam,
dat zijn clichés telkens.
Vaak erg gezocht met al zijn overdreven termen Latijn.
Het is juist knap om zo'n soort roman in duidelijke taal te schrijven.
Roman had zeker korter gekund en veel beter daardoor.
En over vrouwen kan hij nogal platvloers overkomen.

De protagonista Ilja himself knap in dit boek gedaan en ook manier waarop.

Geschreven bij Grand Hotel Europa

Hoeveel prijzen dit boek in de wacht heeft gesleept of nog zal krijgen: ik vind het bombastisch en ook saai!
Ronkende zelfgenoegzaamheid heeft de hoofdpersoon en de zinnen die hij denkt en spreekt zijn zó gezwollen en archaïsch dat er geen doorkomen aan is. Oppervlakkig en pretentieus, juist omdat het het tegenovergestelde wil pretenderen. Vlakke verhaallijnen, weinig karakterontwikkeling en weinig verrassingen bevattend. Pretentieus, dus!

Zou het hele boek de stijl hebben gehad van de eerste 20 pagina's dan was het een prachtig boek geweest. Helaas kom je niet in het verhaal omdat de schrijver er allerlei lessen en meningen in probeert te stoppen (vooral op politiek gebied) en deze de lezer continu ongevraagd opdringt. Daarnaast zijn de hoofdpersonen beiden niet bepaald beminnelijke figuren. Ze zijn elitair en arrogant en daardoor leef je bepaald niet met ze mee. Jammer.

Geschreven bij Grand Hotel Europa

Ik heb me het hele boek geërgerd aan de zelfingenomen irritante schrijfstijl. Alleen omdat mijn vriendin vertelde dat het einde best leuk was, heb ik het uitgelezen. Enkele passages staan mij helaas nog in het bijzonder voor ogen. Waar de vrouwen na de seks steeds als gewonde diertje voorovervallen (brrrr), wordt de voltrekking van een eerwraak op een buitengewoon kwetsende manier beschreven, totdat het slachtoffer, jawel, als een gewond diertje weer voorover valt. Een walgelijke en onnodig kwetsende, seksistische beschrijving, die bovendien niet goed in de verhaallijn past.
In dit boek vindt u geen roman met een ontwikkeling van karakter, plot of idee; dit boek is een verhandeling over de consequenties van massatoerisme. Zeer terecht dat de Libris prijs niet werd toegekend.

Het leest als een trein. Geweldig veel humor en zet je aan het denken over de wereld waarin we leven. Ik heb het boek een paar maanden geleden gelezen en ik denk er vaak aan terug. Mooie kritische beschouwing zonder somber te worden en zonder verwijt. Heel knap gemaakt.

Geschreven bij Grand Hotel Europa

Voor mijn leesclub heb ik La Superba gelezen. Dat vond ik een goed boek. Ben zelfs in Genua op zoek gegaan naar de plekken die Pfeijffer beschrijft. Het is dan ook om deze reden dat ik dit nieuwe hoog aangeschreven (Boek van het Jaar -sic-) heb aangeschaft.

Echter, het lukte me niet goed de eerste 20 pagina’s door te komen. Een slecht teken, vond ik zelf.

Begrijp dat het hotel voor een metafoor van Europa staat en de ondergang ervan (tenminste dat denk ik) maar er waren teveel dingen die me stoorden. De opsomming van luxegoederen bij voorbeeld. Namen van merken. Wat moet dat in zo’n boek? Het voegt naar mijn mening niets toe. En leidt af. Daarbij komen er een aantal maal een tenenkrommende beschrijving voor. Bij voorbeeld: na afloop van een vrijpartij liggen ze steeds als ‘gewonde dieren tegen elkaar aan’.
Clio is een uiterst irritant personage. Het is goed van de schrijver dat dat zo heel duidelijk overkomt. Het doet zogezegd iets met je. Goed uitgewerkt personage. De zoektocht naar het doek van Carrevaggio werd me te langdradig. De schrijver was me kwijt en ik moest af en toe wat bladzijden omslaan om te ontsnappen aan al die details over de schilderijen en de kunst. Het werd me te saai. Deed ook wel veel denken aan Dan Brown maar die hield m’n aandacht wel vast.
Het einde vond ik wel weer verrassend. En was daar ook blij mee. Het was een ‘mission accomplished’. En dat voelt dan goed. De cirkel is rond.
Vond al met al het boek te zwaar, dwz ‘too much’, niet echt prikkelend, voorzover je dat van een verhaal kunt zeggen.

Maar toch denk ik dat het een boek is waar je niet omheen kunt. Ik zou het, ondanks dat ik niet enthousiast ben over het boek, toch iedereen (die dikke pillen wil/kan lezen) aanraden!