Het boek van de maan Alles over onze naaste buur

Auteur en ruimtewetenschapper Aderin Pocock brengt haar 'maangekte' over op haar lezers, terwijl ze de kennis over de maan op een heldere manier uiteenzet. Ook kennis en mythen uit het verre verleden. Daarom ben je geneigd mee te gaan met haar pleidooi voor versnelling van het maanonderzoek. Toch past daar enige terughoudendheid. Haar maangekte maakt dat ze wel heel makkelijk heen stapt over risico's.

Het BOEK van de MAAN van Maggie Aderin-Pocock herinnert eraan dat commerciële vluchten naar de maan dichterbij zijn dan we denken. Vijftig jaar nadat de eerste mens voet zette op de maan. Met het stoppen van het Amerikaanse Apollo-programma eind 1972, ebte de maaneuforie weg. In de afgelopen tien jaar is echter vooral China druk bezig met maanmissies, het Chang'e-programma. Ook ontstaan er particuliere initiatieven. Het aloude idee van 'wonen op de maan' zou sneller meer dan science fiction kunnen worden.

In ieder geval is het de droom van de auteur Maggie Aderin-Pocock. Als jong meisje raakte ze al gefascineerd door de maan. Ook doordat haar vader vertelde dat hij destijds in zijn geboorteland Nigeria naar en van school fietste over de savanne alleen bijgelicht door de maan. Inmiddels is ze een gerespecteerd ruimtewetenschapper, maar naar eigen zeggen nog altijd 'maangek'. En dat maakt haar boek bijzonder lezenswaardig, maar naar het eind toe ook wel wat simplistisch.
De huidige kennis over de maan presenteert ze op een toegankelijke manier. Daarbij grijpt ze steeds terug op haar eigen ervaringen, als het zelf maken van een telescoop. Ze wijst ook op kennis van de maan die er al eeuwen geleden was in verschillende culturen. Kennis die altijd gepaard ging met fascinatie voor de maan. Dat de maan grote invloed heeft op ons leven, is niet alleen een romantisch idee, of een bron voor allerlei griezelverhalen.
Op een heldere manier legt Adrin-Pocock uit dat de relatie aarde-maan geen constante is. De maan draait steeds sneller en de aarde steeds langzamer. En omdat de maan sneller draait, verwijdert ze zich van de aarde. Daardoor worden onze dagen langer en uiteindelijk zal de maan zo ver van de aarde staan dat die zijn stabiliteit verliest en omkiepert: de polen komen kantelen naar waar nu de evenaar is, met alle klimatologische veranderingen vandien. Maar dat duurt nog wel even: 1 miljard jaar.
Haar pleidooi voor vervolgstappen in het onderzoek naar en op de maan is discutabel. Ze stipt even de internationale status van de maan aan, die gelijk is aan die van Antartica: alle landen hebben er toegang toe voor wetenschappelijk onderzoek. Vervolgens pleit ze voor particuliere, lees commerciële initiatieven, omdat daardoor het reizen naar de maan sneller in een volgende fase zal komen. Maar in een tijd dat we nog niet in staat zijn om afspraken te maken over het behoud van onze eigen planeet, is het wel heel simpel om tevreden te zijn met de status van de maan als die van Antartica, waar al blijkt dat de grens tussen wetenschap en exploitatie verschillend wordt getrokken.
Het lijkt me beter dat we ons voorlopig tevreden stellen met het turen door een verrekijker naar de maan, zoals zij dat ook altijd heeft gedaan.

Het prachtige omslag met zilverkleurige maangestalten op een gitzwarte achtergrond maakt indruk, zou de inhoud desgelijks zijn? Maggie Aderin-Pocock heeft een enorme fascinatie voor de maan. Zij is een Britse ruimtewetenschapper en presentatrice van het BBC-programma The Sky at Night, een kenner dus. In de inleiding vertelt zij over haar maangekte en wat de lezer in haar boek kan verwachten. Na wat basiskennis over o.a. de zwaartekracht, magnetisch veld en de maanstructuur gaat ze over naar verleden, heden en toekomst van de maan. Tussendoor stelt ze vragen waar ze zelf de antwoorden op geeft. Het lijkt alsof je weer in de schoolbanken terecht bent gekomen, zonder dat het belerend overkomt. Er wordt erg veel feitelijke informatie verstrekt, soms wat technisch, maar dat is onvermijdelijk.

Grondbeginselen van de maan worden vanuit een wetenschappelijk perspectief uiteengezet, waarbij de artistieke en culturele aspecten niet onderbelicht blijven. Hoe en waar de maan voorkomt in poëzie, schilderijen en andere kunstvormen is te beperkt en voegt weinig toe aan het geheel. Er worden in vijftallen een aantal mensen, plaatsen en gedichten benoemd, ook dit is verre van compleet en zou sprekender zijn met (foto-)afbeeldingen. Hier hadden de maan en bijgeloof en de astrologische maan ook een podium moeten krijgen om zodoende een vollediger beeld te geven. Daar is echter niet voor gekozen.

Toch heeft Aderin-Pocock een intrigerend werk neergezet met teksten om over na te denken. “Als de maan 2x zo dichtbij zou staan zou dit rampzalige gevolgen voor de aarde en dus de mensheid betekenen”. En wat dacht je van het ethisch dilemma van het plaatsen van zonnepanelen op de maan? Het zou zomaar werkelijkheid kunnen worden. Het Boek van de Maan bevat een indrukwekkende hoeveelheid (wetenschappelijke) kennis en is zeer geschikt voor geïnteresseerden in ons heelal. Degelijke vertaling van Frans Reusink.

Maggie Aderin-Pocock is wetenschapster, zelfverklaarde maange(e)k en medewerkster van the Sky at Night op BBC. Ze schreef een boek dat enkel en alleen over de maan gaat. Niet over andere planeten, de sterren, de aarde, maar enkel over de maan. En het is ongelooflijk hoe ze er in slaagt om over dit kleine broertje dat ons altijd vergezelt een boeiend en gevarieerd boek te schrijven.
In het boek worden de puur wetenschappelijke stukken over de samenstelling van het oppervlak van de baan of over de getijden, afgewisseld met interessante anekdotes of culturele zijsprongen. Zo komen we te weten welke rol de maan al vele jaren in onze cultuur speelt. En hoe lang de mensheid al over bepaalde fundamentele kennis van de maancycli beschikt, heel veel jaren voor de eerste man een voet op de maan zette. De maan blijkt daarnaast ook een enorme inspiratiebron voor kunstenaars, schrijvers, filmmakers,…
Verder geeft Aderin-Pocock ons een kijkje in haar eigen leven en vertelt ze hoe de maan haar doorheen haar hele leven als een trouwe metgezel heeft vergezeld.
Uiteraard ontbreekt ook de informatie over de verschillende ruimtereizen en maanmissies niet.
Het is fascinerend te lezen en leren wat voor een belangrijke rol de maan speelt in het mogelijk maken van het leven op aarde. Maar de grootste verdienste van de auteur is om ook de lezer warm te maken voor de maan, de sterren en alles wat ermee te maken heeft. De lezer krijgt zin om er op een heldere nacht eens een keer een verrekijker bij te nemen en de maan van ‘dichterbij’ te bekijken. Of om buiten te komen en naar boven te kijken, om na te gaan op welke plaats de maan zich vandaag precies bevindt en welke gestalte ze op dat moment heeft.
Na het lezen van dit boek, heet de lezer een enorm respect voor dit prachtige hemellichaam waar we tegelijk al heel veel en op een manier ook nog maar heel weinig over weten.

Het was een kadootje, en ik begon er met goede moed aan. Bovendien heb ik een fascinatie voor de ruimte, en ben ik wetenschapscommunicator - altijd op zoek naar goede non-fictie boeken. Maar ik heb me veel geergerd aan wat ik las.
Het boek is erg rommelig in elkaar gezet; de verschillende delen voelen willekeurig, alsof het ooit losse blogs zijn geweest. En elk segment krijgt een lange vrijwel identieke introductie. Die herhaling treedt ook op in haar enthousiasme, op een gegeven moment weet ik wel dat ze het gaaf vindt. Zelfs in het dankwoord kon ze zich niet bedwingen en moest ze nog even expliciet benoemen wat haar passie is - de maan dus.
Het meest storende is eigenlijk nog wel dat ze schrijft alsof ze ook kinderen mee wil nemen in haar verhaal, maar tegelijkertijd staat het bol van het jargon en lastige uitleg. Ik heb zelf lesmateriaal gemaakt voor de ESA, maar ook ik kon aan sommige stukken geen touw vastknopen. Nu helpt het ook niet dat de vertaling is gedaan door iemand die op het oog geen inhoudelijk expert is, dus wellicht is de Engelse versie beter.
Kortom: er staan best leuke dingen in, maar geen dingen die je niet ook in andere boeken kunt lezen die minder vervelend zijn als boek.

Als ruimtewetenschapper heeft Maggie Adering-Pocock van haar passie haar werk gemaakt. Ze is daarbij gespecialiseerd in maar ook gefascineerd door de maan.
Wat allereerst opvalt is de mooie vormgeving van het boek. Zowel vanbuiten als vanbinnen. Het boek is heel duidelijk en overzichtelijk ingedeeld en voorzien van leuke illustraties. Met 234 pagina’s is het geen dik boek.

In de inleiding van dit boek over de maan zet Maggie uiteen waar haar persoonlijke fascinatie vandaan komt. Daarna gaat ze verder met basiskennis over de maan. Dit is een heel feitelijke, wetenschappelijke benadering over bijvoorbeeld de rotatie en het ontstaan ervan.
Het hoofdstuk erna gaat over de maan in onze cultuur, uiteengezet aan de hand van 5 personen, 5 plaatsen, 5 gebruiksvoorwerpen, 5 gedichten, 5 sprookjes, 5 kunstwerken. De bespreking van 5 plaatsen en 5 gebruiksvoorwerpen vond ik interessant. Zo wordt er bijvoorbeeld een mechanisme gevonden in Griekenland besproken welke dateert van 87 voor Christus, waarmee de maans- en zonsverduisteringen werden voorspelt met een techniek die zijn tijd ver vooruit was. Ook de invloed van de maan op de mens, dier en slaap is erg boeiend. Jammer genoeg wordt hier heel erg kort bij stil gestaan. Ik had zelf gehoopt dat dit boek voornamelijk hier over zou gaan. Maar dat bleek niet het geval.

Daarna wordt de wisselwerking tussen aarde en maan uitgelegd. Als laatste gaat het over de verschillende onderzoeken en missies naar de maan. Ikzelf vind dit minder interessante materie. Ook de constante persoonlijke noten van Maggie vind ik in dit geval niet bijdragen aan het leesplezier.
Maar wanneer je op een laagdrempelige wijze enige feitelijke en wetenschappelijke kennis en context over de maan tot je wilt nemen, dan is dit een heel geschikt boek.

Op 20 juli 1969 had ik mij verslapen. Daardoor miste ik één van de hoogtepunten van de eeuw: het moment waarop de eerste mens voet op de maan zette. En toch volgde ik de ruimtevaart al een tijdje, en dat ben ik daarná blijven doen. Maggie Aderin-Pocock was op dat moment net een jaar, maar ze is zo lang als ze zich kan herinneren gefascineerd geweest door de maan. Zij ging fysica studeren en kwam via een omweg in de wereld van het ruimteonderzoek terecht. Nu is zij alweer zes jaar één van de presentatoren van het BBC-programma “The Sky At Night”, dat al 62 jaar te zien is.
In “Het boek van de maan” neemt zij ons mee in haar “maangekte”. Het boek vertelt op begrijpelijke wijze over alle aspecten van de verhouding tussen mens en maan (inclusief oude mythen) en tussen de aarde, de maan en de zon. De persoonlijke toon is nooit irritant en helpt juist mee om ook de lezer (nog meer) geïnteresseerd naar de maan te laten kijken. De vele, logisch gerangschikte, wetenswaardigheden en interessante feiten (plus een lijst van alle missies naar de maan, zowel onbemande als bemande) maken dit tot het eerste boek dat je pakt als je iets over de maan wilt weten.
Zij deelt haar liefde voor de maan met ons en bespreekt op een gepassioneerde, maar nooit onzakelijke, toon de mogelijke toekomst van ruimtereizen naar de maan en verder. je krijgt zowaar zin om met haar mee te gaan!
Kortom: het is een boek dat niet mag ontbreken in de boekenkast van iedereen die met enige interesse ’s nachts “naar boven” kijkt.

Het boek van de maan - Maggie Aderin-Pocock

De Britse ruimtewetenschapper Maggie Aderin-Pocok geeft in 'Het boek van de maand' haar passie door aan de lezers.
Op een zeer bevattelijke manier, doorspekt met wat humor af en toe, schetst zij de geschiedenis van het ontstaan van de maan en de menselijke exploratie en exploitatie van deze planeet.
Het boek is geen gortdroge opsomming van feiten, maar eerder een verzameling van weetjes.
De opdeling van het boek is eenvoudig gehouden : grote thema's zijn 'basiskennis', 'het verleden', 'het heden' en 'de toekomst'. Iedere oneven pagina is voorzien van een maangestalte, wat mooi oogt bij het doorbladeren en lezen.

Een opmerkelijke zin wanneer zij vertelt waarom de maan zo'n aantrekkingskracht op haar heeft : ".....omdat nationale grenzen erdoor werden opgelost. Vanuit de ruimte zijn we allemaal één."
Op de achterflap staat de quote "Na het lezen van dit boek kijk je nooit meer op dezelfde manier naar die mysterieuze maan van ons." Zeker weten!

'Het Boek van de Maan. Alles over onze naaste buur' van Maggie Aderin-Pocock is een aanrader voor alle mensen die van de maan houden en meer over haar te weten willen komen. Maggie Aderin-Pocock schrijft op een prettige manier, net alsof je met haar in gesprek bent aan de keukentafel.

Het boek is uit vier delen opgebouwd. Als eerste geeft ze een basiskennis over de maan. Ze geeft antwoorden op vragen als: wat gebeurt er nou eigenlijk elke maand, wat zijn de theorieën over het ontstaan van de maan? Het tweede deel vertelt over de manier hoe er in het verleden naar de maan gekeken is. Welke archeologische vondsten zijn er en hoe de maan werd en wordt gebruikt in literatuur en kunst. In het derde deel vertelt ze wat je als amateursterrenkijker kan zien. En wat er eigenlijk allemaal gebeurt op en rondom de maan. In dit deel ook aandacht voor de ontwikkelingen die er tot nu toe zijn op het gebied van ruimtereizen. In het laatste deel vertelt ze over toekomstige missies naar de maan en hoe wij, als mensheid, van haar gebruik kunnen maken. Zullen er mensen permanent wonen of zal de maan als energiepark dienen?

Maggie Aderin-Pocock schrijft op een prettige manier, net alsof je met haar in gesprek bent aan de keukentafel. Het is een boek waar je geen grote achtergrondkennis voor nodig hebt om de inhoud te begrijpen. Het is op elke pagina duidelijk dat de schrijfster van de maan en de wetenschap houdt. Het is een mooie nadere kennismaking met de maan en wat er aan ideeën en wetenschap om haar heen bestaat.

De bladspiegel, inhoudsopgave en opmaak zijn prettig in het gebruik. Er zijn een aantal details die mij erg blij maakten. Bijvoorbeeld hoe de omslag het licht reflecteert, zoals de maan het zonlicht reflecteert. Ook de doorlopende maancyclus op de hoeken van de bladzijden vind ik een fijn detail. De binding en het gebruikte papier zijn goed, niet te stevig en niet te glad van structuur.

Van mij had het onderdeel over historie en cultuur veel uitgebreider gemogen, dat is waar mijn interesse ligt. Dat neemt niet weg dat ik met veel plezier dit boek heb gelezen en veel heb geleerd. Mijn dagelijkse maanmomenten hebben hierdoor een extra dimensie gekregen.

Als je voor een beginnende maankijker op zoek bent naar een boek, of iemand bent die elke dag de maan even groet, is dit zeker een aanrader. Voor de meer gevorderde maankijker is het misschien een te 'licht' boek.

De kaft nodigt onmiddellijk uit tot lezen. De zilverkleurige manen op een zwarte achtergrond zijn prachtig verzonnen. Het Boek van de Maan bevat een aanzienlijke hoeveelheid wetenschappelijke kennis en is zeer geschikt voor geïnteresseerden in ons heelal. Natuurlijk wordt het soms erg technisch, want het blijft wetenschap! Ik heb er erg van genoten. Heel leerzaam en vooral ook het feit dat het hier om een vrouwelijke wetenschapper gaat, maakt het nog boeiender.

Ik was zelf ook als kind erg geïnteresseerd in de ruimte om ons heen. Dus ook in de maan. Net als de schrijfster ook door mijn vader geenthousiasmeerd. Dit boek heeft me veel geleerd over de maan, de stand van de wetenschap en feiten en kennis erover een stuk vermeerderd. Erg interessant boek, leest goed door en toch interessant en de kennis beklijft. Een aanrader als je meer wilt weten over de Maan die zoveel invloed heeft op ons leven op deze Aarde.