Het eiland van Arturo

Was ik aanvankelijk nog wat bevreesd voor de dikte van het boek, dat bleek totaal onnodig: de schrijfster trekt je meteen het verhaal van de jongen Arturo in en het eiland Procida op. Echt wat ze dan noemen een tijdloos meesterwerk.

Een coming of age verhaal over familierelaties en je eigen plek op de wereld vinden. Dit boek is niet voor niets een klassieker.

Aanrader!

Ontzettend mooie roman van een groot auteur. Goed beschreven onderlinge relaties, waarin de pijnlijkheid van tiener zijn en de onttovering een grote rol speelt.

Wat een heerlijk boek en wat een ontroerend verhaal. Je leeft met die arme tiener mee. En doet je naar Italië verlangen.

Dit boek is mij zeer bevallen. De ontwikkeling van Arturo is prachtig be- en omschreven. De bijkomende, maar meebepalende levensomstandigheden (een moeder die bij de geboorte van Arturo is overleden, het ontbreken van een een aansprekende tweede moede en een welhaast ontbrekende vader die toch de held van Arturo is) zijn evenzeer mooi in beeld gebracht.

Geschreven bij Het eiland van Arturo

Een bijzonder verhaal. Ik moet bekennen dat ik de eerste 60 pagina’s meerdere keren heb overwogen het boek weg te leggen. Er gebeurt heel weinig. Je maakt kennis met Arturo die eigenlijk zo goed als alleen opgroeit. Zijn vader, die hij op een heel hoog voetstuk heeft geplaatst is er af en toe.
Het is jammer dat je vrij weinig te weten komt over de andere personages in het boek. Je moet het doen met de belevingswereld en de visie van Arturo.
Ik bleef tot het einde toe gemengde gevoelens houden over Arturo. Voor een groot deel vond ik het eigenlijk een bar vervelend joch. Uitermate narcistische trekjes en een grote irrationele kijk op eigenlijk alles om hem heen. Zijn sociale vaardigheden laten nogal te wensen over.
Natuurlijk is dit alles verklaarbaar aan het gebrek aan opvoeding en de omstandigheden waarin hij opgroeit. Hij is grotendeels aan zijn lot overgelaten. En dus is het ook gewoon een trieste jongen. Het had misschien iets aan het verhaal toegevoegd als je meer over de vader te weten zou komen; anders dan de wilde fantasieën van Arturo over hem.
Toch is het verhaal dusdanig opgebouwd dat je wilt weten hoe het afloopt. Verwacht niet te veel actie of een explosief slot. Hij verteld eigenlijk het hele verhaal al hoe het eindigt.
De schrijfstijl is heel eigen en moest ik wel aan wennen.

Goed geschreven, maar de schrijver gebruikt wel erg veel uitroeptekens!