Het onhandige kind Luisterboek Tooltip Luisterboeken beluister je met de bol.com Kobo app.

Geschreven bij Het onhandige kind

De vroegere lerares van Diana hoort het amber alert over haar vermissing en weet meteen dat Diana dood is. Dit meisje zal ze nooit kunnen vergeten; ze werd stelselmatig door haar ouders mishandeld en ook haar lerares zag het.

Je leest het verslag van diverse personen die Diana gekend hebben voorafgaand aan haar verdwijning. Deze verslagen knijpen je keel dicht wanneer je hardop wilt schreeuwen over het niet gezien en gehoord worden van de betrokkenen die toch steeds het beste voor iedereen voor hebben.
Ook de directe familie komt aan het woord in dit verhaal en zoals bij de leerkrachten, (politie- en school-)artsen, rijksagenten, maatschappelijk werkers en Bureau Jeugdzorg begrijp je de genomen beslissingen en tegelijkertijd ben je verbaasd.

De instanties werken op de een of andere manier langs elkaar heen, dat gebeurt mede doordat de ouders heel geloofwaardige verhalen weten te produceren en de kinderen van het gezin, inclusief Diana precies weten wat ze wel en niet mogen zeggen. Ze zijn gedrild.

Door de bijzondere manier van deze auteur om dit verhaal te vertellen
en doordat de lezer hierdoor direct betrokken raakt bij alles wat er gebeurt, kan het verhaal veel dieper op je inwerken dan normaliter het geval zou zijn. Je zit er als het ware bovenop, je bent er bij en kijkt er naar. Je voelt vooral ook de onmacht van de meeste vertellers.

Deze schrijfwijze en het onderwerp maken van 'Het onhandige kind' een hartsverscheurende roman.
Dit verhaal raakt je in je ziel omdat je bij elk kort fragment zo graag wilt dat het anders wordt, en dat het beter wordt voor deze kleine Diana.

Seurat heeft dit verhaal beschouwend geschreven.
Het onderwerp van kindermishandeling en hoe ver het kan gaan, is helaas de verschrikkelijke realiteit en hetgeen ik las zorgde voor een brok in mijn keel; het is hartverscheurend.
Maar ik heb het boek ook niet naast me neer kunnen leggen. Het is een boekje met weinig bladzijden en weinig woorden, maar er wordt enorm veel gezegd zonder een oordeel te vellen. Ik ben er stil van.
4,5/5*

Geschreven bij Het onhandige kind

Het eerste wat ik deed toen ik dit boek dichtsloeg, was zuchten om mijn tranen te bedwingen.
Het tweede was het boek strelen, om het leed dat dit onschuldige kind was aangedaan.
Het derde was de pijnlijke krop wegslikken die me het lezen had bezorgd.

Zo jong, zoveel leed, zoveel mensen die signalen geven en zoveel onmacht omdat er niets kan bewezen worden zodat er een eind aan komt. Tot het te laat is.
Zelf zal ik nooit kunnen begrijpen wat iemand brengt om iemand anders te mishandelen of te verwaarlozen. Ik ga me er ook niet over uitspreken want dan krijg je een stortvloed van vloeken en ben ik in staat om de dader(s) te wurgen.

De titel Het onhandige kind is bijna een beleding aan het adres van het mishandelde meisje Diana. Een verhaal in interviewstijl opgetekend over een kind dat niet gewenst was maar uiteindelijk teruggehaald werd door de moeder om alleen mishandeld te worden, grijpt je vanaf de eerste bladzijde bij de keel en lees je in één adem uit. Hierbij voel je iedere emotie door je lichaam gieren… verbazing, verdriet, boosheid, onmacht… en hoe verder de mishandeling gaat, hoe meer je hart bloedt en je maag krimpt.

De auteur heeft een merkwaardig verslag geschreven over een feit dat dagdagelijks in het echte leven gebeurd. Soms is men op tijd, maar evenveel keren komt men – net zoals bij Diana – te laat.

Geschreven bij Het onhandige kind

Eenvoudig van stijl en opzet, maar inhoudelijk bloedstollend.

Geschreven bij Het onhandige kind

Het is bekend dat ouders soms gruwelijke dingen doen, maar hier doet de auteur via een aantal stemmen feitelijk en zakelijk verslag van een langdurige vorm van mishandeling, eindigend in de dood van een kind, terwijl betrokkenen en instanties aarzelen, twijfelen en dus niet op tijd ingrijpen. Positief punt? Misschien zal ooit een lezer van dit boek net iets eerder ingrijpen bij een vermoeden van kindermishandeling.

Geschreven bij Het onhandige kind

Traag verhaal, had er veel meer van verwacht

Geschreven bij Het onhandige kind

De frustratie bij vermoedens van kindermishandeling, hulpverlening, de grenzen van onderwijs en onmachtige ouders. Een boek dat je achterlaat met kippenvel.

Helaas realistisch als het gaat om onmachtige ouders, dilemma's onder de betrokkenen en het afschuiven onder de hoop dat anderen (!) het wel oppakken. Maar wie komt er op voor het kind. Ik schrok van de onprofessionele manier van verhoren en vragen stellen. Het is slechts een verslag, maar toch hoop je dat professionals beter geoutilleerd zijn.

Door alle betrokken wordt hun rol beschreven, dat maakt het lastig leesbaar. Het is dan ook meer een verslag dan een boek.

Geschreven bij Het onhandige kind

Beklemmend verhaal over een meisje dat stelselmatig mishandeld wordt. Het is wat lastig om in het verhaal te komen door alle perspectiefwisselingen. En het is moeilijk te begrijpen dat er niet ingegrepen wordt, maar niet ondenkbaar als instanties langs elkaar heen werken.

Geschreven bij Het onhandige kind

Interessant boek over trieste zaak: iedereen wist dat het meisje thuis werd mishandeld, maar had onvoldoende bewijs om in te grijpen. Opvallend dat het meisje zelf de verklarende verhalen van haar ouders steunde. Het is geen roman, maar een weergave van de verklaringen van betrokkenen.

Geschreven bij Het onhandige kind

Goed, heftig boek

Geschreven bij Het onhandige kind

Hartverscheurend voelt het, nu ik het boek net heb uitgelezen.
Ik heb 2 momenten nodig gehad om het boek te lezen. In één ruk las ik het verhaal. Prachtig boek maar tegelijk ook verschrikkelijk. Ongelooflijk wat het met je doet.