IJsland

In vijf luttele dagen heb ik IJsland uitgelezen en het verraste mij. Na de lange periode zonder nieuwe roman waren mijn verwachtingen niet zo hoog. Inderdaad geen studenteske belevenissen maar dat was bij "ik omhels je met duizend armen' toch ook al niet het geval. Toch beschrijft Giphart relaties weer perfect. Het leest soepel met interessante aanvullingen maar echt hoe die man liefdes-, vriendschaps-, ouder-kind-, etceterarelaties beschrijft blijft voor mij echt geweldig. Het boek is een beetje anders dan het imago van Giphart en misschien ook wat anders dan gewend maar voor mij een bewijs dat ik zijn boeken echt nog steeds goed vind. Dus 5 sterren.

Verhalen van auteurs met een lange staat van dienst zijn vaak voorspelbaar. Het begin van IJsland doet niet anders vermoeden. Houd je van Giphart dan is het heerlijk lezen en vermaakt het prima (wat mijn geval is). Na verloop van tijd pakt dit geheel toch positief anders uit.
Een fijne balans tussen verwondering, triestheid en tevredenheid is dan ook mijn eind gevoel.

Geschreven bij IJsland

Als je ergens lang moet wachten of je je kapot verveelt, dan is dit een prima boekje, maar anders.......!
Ondanks de titel word ik er niet koud of warm van, een soort ouwe-jongens-krentenbroodstijl,
niet boeiend.
Er lopen versch. verhaallijnen door elkaar, waar IJsland en het verblijf aldaar, er één van is.
De stukken zijn soms vol humor, hoe de ouwe jongens achter de volumptueuze Ijslandse "akela" aanlopen, die hun enkele hoogtepunten van IJsland laat zien in haar tank, dat wordt smakelijk en beeldend gebracht, maar de rest?
Een vervelend soort jongensboek, ook tragisch en treurig, hoe toegewijd de hoofdpersoon zich aan het kleine, pasgeboren knulletje hecht, als een vader, maandenlang levend tussen hoop en wanhoop.
Een treurig boek, ondanks de humor, van kerels die zichzelf en hun pad maar niet vinden.

Giphart schrijft wat mij betreft briljant door zijn spitsvondig en kunstig taalgebruik en zijn eindeloze feiten kennis over de meest kleine pietluttigheden (waarvan ik maar aanneem dat ze waar zijn).

Ik ben blij dat hij na lange tijd weer een echte roman (af)schrijft. Hij hield een videolog bij waarbij hij vertelde over het schrijfproces van deze roman. Op zich grappig, maar de achtergrond van het verhaal kwam daarin minder naar voren.

Het boek is minder gericht op humor en er komt ook zeker minder sex in voor als in zijn eerste boeken. Wat overblijft is zijn bijzonder taalgebruik en een aangrijpend verhaal.

De moeite waard!

Wat een heerlijk boek, mooi geschreven. Ik heb het in 1 ruk door uitgelezen en vaak moeten huilen van het lachen. Giphart heeft met IJsland weer een echt nieuw Giphart boek geschreven

het is een boek met veel terug blikken maar wel een goed boek omdat er een goede verhaallijn inzit, humor en ernst.

Met het laatste boek heeft Ronald Giphart zichzelf echt overtroffen. Ik heb het meerendeel van zijn boeken gelezen maar dit boek maakt de vorige boeken overbodig. Wellicht heeft mijn zeer positieve waardering te maken met het feit dat 'Giph' terug is en het onderwerp: jongen wordt vader en alle complicaties die daar mee samenhangen.

Het is geen zeer complex verhaal, je kunt het boek dus best even een paar dagen terzijde leggen om later zonder problemen gelijk weer in het verhaal te zitten.

Vormgeving vind ik ook erg kek. Het boek klopt wat mij betreft helemaal.