Met stille trom een journaal

“Met stille trom”
Een journaal

F. Springer

Een wat merkwaardige situatie. De verschijning van een debuutroman in 2012, waarvan de drukproeven al in 1962 zijn afgegeven, van een auteur die inmiddels een kleine 20 boeken op zijn naam heeft staan.

F. Springer, pseudoniem van Carel Jan Schneider, was 4 jaar lang onafgebroken bestuursambtenaar in het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea en zetelde van 1960 tot 1962 als controleur in het Oostelijk Bergland van de Baliemvallei.
Op vakantie tijdens zijn verlof in 1962 schreef hij, met name over de laatste periode in de Baliemvallei, zijn eerste roman, die verhaalt over de moeilijkheden waarmee bestuursambtenaren werden geconfronteerd bij de pacificatie van de Papoea’s.
Toen echter in 1963 de drukproef werd afgeleverd trok hij het boek terug. Over het toenmalige “waarom’ geeft hij het beste weer in het voorwoord waarin hij bij het lezen van de drukproef constateert dat dit boek geen “ (…) heroïsch, aangrijpende beschrijving van het drama der Papoea’s die zo abrupt de Hollandse vaderlijke arm om hun schouders moesten missen” is en hij vervolgt met de toenmalige constatering “In plaats daarvan had ik (….) volstaan met het luchtig schetsen van enig lokaal gekissebis tussen bestuursambtenaren, zendelingen en nog wat rare vogels, en een enkele blote krijger met peniskoker en pijl-en-boog voor de couleur locale.”
Dus verdween de drukproef in de koffer.

Pas in 2011 kwam de drukproef weer “boven water” bij een speurtocht tussen oude krantenknipsels, tijdschriften, nooit gepubliceerde verhalen en herlas hij Met stille trom “met stijgende verbazing over het feit dat ik toen terugdeinsde voor publicatie.”
Juist toen had hij de kans moeten grijpen om het publiek te laten weten hoe bestuursambtenaren op onooglijke posten verbeten hun plicht tegenover de Papoea’s bleven doen, al had de grote buitenwereld en ook het moederland hen allang opgegeven.

Na een bewerking van het oorspronkelijke manuscript en een nieuw geschreven voorwoord verscheen het boek, bijna een halve eeuw later, alsnog. Zoals Springer zelf opmerkte "als een laat eerbetoon aan hen die tot het bittere einde hun taak bleven uitvoeren, een betere zaak waardig, naar gebleken is."
Hij beschrijft het verhaal op zijn geëigende wijze, speels en met de onderkoelde humor die hem eigen is.

Een aanrader dus; hoewel de Springeradepten deze aanbeveling niet nodig zullen hebben. Daar staat het boek (waarschijnlijk al gelezen) in de boekenkast of als E-book op de E-reader.

Helaas mocht de schrijver de uitgave van deze roman niet meer beleven; hij overleed op 7 november 2011 op 79-jarige leeftijd in zijn woonplaats Den Haag.

Als kind woonde ik van medio 1960 tot medio 1962 In Nieuw Guinea, zij het in Hollandia en niet op een buitenpost. Zowel in de details en de woordkeus, als in de algehele sfeertypering en de houding van de Nederlander tegenover het land en de naderende overdracht valt het boek samen met mijn eigen herinneringen. Maar gelukkig blijft het niet in sfeertekeningen steken, maar biedt het boek ook een aardig, authentiek overkomend verhaal.

Geschreven bij Met stille trom

de waarheid die in dit boekt klopt