Stormvloed

Dit verhaal speelt tussen november 2011 en juni 2012, in een commune in Limburg, waarbij ik me afvraag of die er anno nu dan nog zijn. Het verhaal is vanuit wisselend perspectief verteld, maar hoofdzakelijk vanuit de moeder van een gezin. Haar dochter woont in de commune, haar man (die terminaal ziek is) en haar zoon werken bij de politie en raken (persoonlijk) betrokken bij het onderzoek naar een moord in de commune. Om haar dochter bij te staan en haar zieke man in de gaten te kunnen houden, trekt de moeder ook tijdelijk in de commune, zodat het gezin bij elkaar is. Er worden behalve dit gezin, vrij weinig personages ten tonele gevoerd: nauwelijks andere commune-leden, vrijwel geen collega's van de politie en familie van het gezin is er ook al niet. Alle cliché's over commune's komen ook voorbij: diverse vrouwelijke leden hebben een relatie met de goeroe, ze geloven in het einde van de wereld en verzamelen zich voor dat finale moment voor een collectieve en exclusieve overleving. Het verhaal speelt in een week tijd, maar tussendoor zijn brieven verweven uit een latere tijd, waardoor een indicatie van de afloop gegeven wordt. Wat de dader betreft wordt je behoorlijk op het verkeerde been gezet. Gaandeweg wordt steeds meer duidelijk dat alle gezinsleden te kampen hebben met voor elkaar geheim gehouden trauma's uit ieders verleden. De gevoelens van wanhoop, onmacht en tekort schieten van de moeder zijn herkenbaar en invoelbaar beschreven. Maar hoe origineel is een kruisiging? Dit is het vierde boek, waarin ik over een dergelijke vorm van mishandeling lees (Tess Gerritsen, Karin Slaughter en Stefan Brijs schreven hier ook al over). Aan het eind volgen de wendingen elkaar in rap tempo op, is er even wat verwarring, maar vallen alle stukjes op hun plaats, al is het niet 'eind goed, al goed'. Het verhaal leest lekker, maar dit is zeker niet het beste boek van Corine, misschien mede door het al zo vaak beschreven thema van sekte's, dat naar mijn idee ook niet meer zo actueel is. Ik heb me ook wel eens beter in de personage's in kunnen leven, misschien komt dit doordat de gezinsleden onderling niet zo'n hechte band hebben. Een heel aardig boek, maar ik had iets meer van Corine Hartman verwacht.

Geschreven bij Stormvloed

Dit is het eerste boek dat ik van Corine Hartman heb gelezen
en ik ga er zeker nog meer lezen. Het verhaal heeft me vanaf het
begin tot het einde weten te boeien, echt zo'n boek dat je niet
weg wilt leggen en waar je 's nachts je bed voor uitgaat om nog even
verder te kunnen lezen. Lekkere korte hoofdstukken, vlot geschreven
en een einde dat ik niet had verwacht. Kortom een aanrader!

Dit boek is tot nu toe echt de beste die ik van haar gelezen heb.
Ik heb hem in een adem uitgelezen (met Kerst), ik kon hem gewoonweg
niet wegleggen!!!
Het einde is ook zeer verassend, echt totaal onverwacht.
Ik ga gauw verder met De Ondergang en moet daarna maar geduld opbrengen tot haar volgende boek Bloedlijn in de winkel ligt.
Ik ben in ruim een half jaar een echte fan van Corine's schrijfkunsten geworden!!!

Niet zo´n heel goed boek dit keer van Corine Hartman. Ik ben eigelijk best fan van haar schrijfstijl maar dit keer kon ze me niet helemaal meenemen in het verhaal. Het doet wat gezocht en onwerkelijk aan allemaal. Het is wel hier en daar echt spannend dus zeker de moeite van het lezen waard. Voor mij was het onbegrijpelijk waarom een personage in het boek doet zoals ze doet (zonder iets over het verhaal prijs te geven) en daarom liet het mij met een ontevreden gevoel achter. Jammer maar volgende keer beter.

Wauw, wat weer een adembenemende thriller! Ik neem me steeds voor om de boeken van Corine Hartman langzaam te lezen maar het lukt me niet. Er zit zoveel vaart in het verhaal dat ik steeds sneller wil. En het dan uiteindelijk met een zucht dichtsla, jammer dat 'ie al weer uit is. Nu maar weer wachten op de volgende...

Op vakantie probeer ik nooit de beste boeken mee te nemen: de teleurstelling als je zo'n boek in een ruk uitleest... ;-) je kunt nu eenmaal niet staaaapels meeslepen in je koffer. Aldus hier ook zo'n boek.... eigenlijk veeels te goed voor "op vakantie".
Een actueel gegeven: met de in de media al volop belichte Maya voorspelling van het einde der tijden is het überhaupt een onderwerp dat door de tijden heen terug blijft komen. En dan komt het plots toch heel dicht bij je eigen leven als de moordzaak plaats vind in een religieuze commune (die overtuigt is van het einde van de huidige wereld) in Limburg - de setting van dit verhaal.
En werkelijk echt niet zo gek zelf verzonnen aangezien in een Interview dat Corine Hartman met Karina Hanegraaf voor Inejacet 28-12-2012 had, zij aangaf in 2011 een artikel over iets soortgelijks in Aalten in de krant gelezen te hebben.
Nog veel interessanter is het gezin Hollmanns: moeder Vonne met een enorme zorgdrang en streven naar het perfecte gezin - maar toch iets lijkt te verbergen, hoofdinspecteur Rudi Hollmann - terminaal ziek en belast met een moordonderzoek in de commune waar hun dochter Nadia en kleindochter Chloe wonen, bijgestaan door agent, held en zoon Mathias die in de voetsporen van zijn zeer gedreven vader zal treden.De personages zijn sterk uitgewerkt en de onderlinge relaties maken het verhaal intrigerend en complex.
Ondertussen loopt er wat meer op afstand ongrijpbaar een niet te duiden moordenaar rond die mensen laat verdwijnen en met angstaanjagende videoboodschappen komt, en uiteindelijk nog grootsere plannen heeft. Middels de alwetende verteller maken we ook hem van akelig dichtbij mee.
Zoals haar vorige boeken is dit verhaal opnieuw prettig leesbaar, ditmaal met twee tijdslijnen: november 2011 - een week voor de Verlichting en de brieven van Vonne aan Nadia in april 2012. Dit schept een verwachting naar alles wat die twee tijdslijnen bij elkaar zal gaan brengen.
En niets van wat je van te voren zou kunnen bedenken bij je verwachting, is wat het plot je brengt..... na een interessant meeleven met een commune in voorbereiding naar De Dag, het intrigerende gezin Hollman en de spanning rondom de moordenaar wordt je gegrepen door de laatste 5 hoofdstukken, in actie en emotie, en alles komt bij elkaar, gruwelijker dan je misschien al had gedacht, maar misschien was ik ook meer aangedaan dan ik had verwacht. Sterke spanningsboog met een gevoelige smaakvolle emotionele twist, knap gedaan.

Stormvloed is ongelooflijk spannend, een echt "who done it" boek.
Het bevat verschillende emoties, is meeslepend, vooral wanneer je zelf kinderen hebt.
Een thriller van allure.
Complimenten voor Corine Hartman, klasse!

In 2012 werd bekend dat Corine Hartman de Crime Zone thriller award 2011 won en wel voor het boek “Als de dood”, de beste Nederlandstalige thriller. Inmiddels is ze ook al uitgeroepen tot de meest spannende thrillerschrijfster van Nederland en België. En bovendien is door Vrouwenthrillers.nl een poll uitgeschreven om te bepalen wat de 30 beste vrouwenthrillers aller tijden zouden zijn. Hartman is daarin gekozen op nummer 1 met Hels verlangen.
Overigens staat ze met nog 3 boeken in de lijst en wel op 2, 4 en 20!
Ik begin te geloven dat ik een goede keus heb gemaakt toen ik, al snel nadat ik de De Winter-reeks had verslonden, deze auteur op nummer 1 heb geplaatst in mijn persoonlijke lijst van auteurs waarvan een boek nooit tegenvalt.
Stormvloed voldoet weer aan mijn, altijd fors hoge, verwachtingen!
Met de mantel der liefde wordt nog weleens wat bedekt en dat geldt zeker in het gezin van Vonne Hollmann. Vonne draagt veel van haar zorgen en lasten alleen: uit liefde voor haar kinderen wil ze ze niet belasten met haar eigen verdriet.
Haar kinderen: Matthias de zoon, die zijn vader Rudi in de voetsporen zal treden bij de politie, maar hier grote twijfels over heeft. Haar opstandige dochter Nadia die, met haar dochtertje, in een commune is gegaan. En nu ontziet ze ook haar man Rudi zoveel mogelijk, aangezien bij hem een terminale ziekte is vastgesteld. En dat terwijl zich een moord en een vermissing in de commune aandient, waar Rudi zich – ondanks zijn ziekte - volledig op stort. En waar blijft de tijd voor hen samen, vraagt Vonne zich af? De tijd die nu zonder twijfel nog maar kort zal zijn en nu volledig wordt opgeslokt door meer onheil en rampspoed in de commune.
Hartman weet het allemaal weer op haar eigen wijze neer te zetten, met vlotte pen, een taalgebruik zo zacht als fluweel, een vleugje humor en heel veel persoonlijke relaties. En, zoals altijd, heeft ieder personage ook zijn eigen stem. Het verhaal speelt eind 2011 en door de hoofdstukken die in de toekomst (2012) geschreven zijn, lijkt er een tipje van de sluier opgelicht te worden, maar je blijft tot op het “bittere einde” verrast worden.
Ze laat de lezer met een stormvloed aan emoties achter. Als je dat lukt, met een thriller, dan kun je schrijven!

Het nieuwe boek van Corine Hartman speelt zich af in Maatricht.

Als er in een kasteel ,waarin een commune woont,een moord is gepleegd is het hoofdinspecteur Rudi Hollmanns die op de zaak gezet wordt.
Rudi is ernstig ziek,maar wil tot het laatste toe zijn werk gewoon blijven doen en wil er niets,maar dan ook niets van weten om ook maar iets kalmer aan te doen.
Zijn vrouw Vonne is hier erg bezorgd over en denkt al veel na over de tijd dat ze alleen komt te staan.
Gelukkig staat zoon Mathias,die ook in het vak zit,zijn vader zoveel mogelijk bij.
Hun dochter Nadia is tot verdriet van haar ouders in de commune gaan wonen en heeft het er erg naar de zin,ze is goed bevriend met Jesjoea,de leider.
Tot overmaat van ramp is het Nadia die de man levenloos heeft aangetroffen en om dicht bij hun dochter te zijn nemen ze tijdelijk hun intrek in het kasteel.
Als er dan ook nog een vrouw vermist is wordt het zoeken naar de moordenaar steeds intensiever.
Ik wil verder niet veel van het plot verklappen,maar moet wel zeggen dat alles ontzettend goed in elkaar zit.
Corine weet de spanning flink op te voeren,kon het boek ook gewoon niet wegleggen,ik moest en zou weten wie nu toch die moordenaar was,de moordenaar die met vreselijke filmbeelden gruwelijke dingen aan de buitenwereld liet zien.
De mensen uit de commune zijn erg geschokt als verondersteld wordt dat de moordenaar wel eens uit hun gezelschap zou kunnen komen…
Angst overheerst…
Ongelooflijk zoals ik om de tuin werd geleid als ik lees wie de uiteindelijke dader is.
Het is een boek vol spanning,het verhaal had me helemaal in de greep,kan alleen maar zeggen….lezen!
En nu maar weer wachten op haar volgende boek…

Ik heb gisteravond 'stormvloed' van Corine Hartman uit gelezen.
Superspannende thriller, geweldig lekker leesbaar.
De onderhuidse spanning zorgde er echt voor dat ik het verhaal in werd gezogen en kon het maar met moeite wegleggen.
Een ontknoping die ik in d everste verte niet had verwacht en dat vind ik ongelooflijk knap als je zo'n verhaal kunt schrijven.

Alle boeken van Corine heb ik gelezen maar persoonlijk vind ik dat ze zich met dit boek echt overtreft.