Tokio mon amour Japanse avonturen

Als twintiger vertrekt Ian Buruma naar Tokio, vooral op zoek naar zichzelf: zijn talenten, zijn seksuele geaardheid en zijn toekomst. Hij was al gefascineerd geraakt door Japanse films en theater, maar hij had eigenlijk geen idee wat hem stond te wachten. Hij schrijft zich in aan de filmacademie en stort zich in de artistieke wereld.
Doordat hij Japans spreekt ook en door zijn contacten met bekende regisseurs en theatergroepen hoopt hij zo snel mogelijk te assimileren. Hij krijgt zelfs nu en dan een rolletje in een stuk. Toch blijkt telkens weer dat hij een gaijin, een buitenlander, blijft. Net op de momenten dat hij denkt erbij te horen, wordt hij weer met de neus op de feiten gedrukt.
Zonder zichzelf te sparen en met veel gevoel voor humor beschrijft Buruma scherp het gezelschap in de rafelrand en de maatschappelijke verhoudingen. Nu en dan is enige desillusie te bespeuren, maar toch weet hij zich min of meer staande te houden tot het moment dat hij, met zijn Japanse vriendin, terugkeert naar het “veilige” westen.
Wie een reisgids of een boek met overlevingstips verwacht, komt bedrogen uit; het is meer een (wat laat) coming-of-age boek, maar zeer de moeite van het lezen waard. “Moeite” is een groot woord, want je leest dit boek achterelkaar uit.

Gaijin, zo voelt Buruma zich in Japan. Dat wil zeggen, dat hij als blanke buitenlander wel deelneemt aan het leven in Japan, maar er nooit echt helemaal bij hoort. Hij blijft een buitenlander, maar ook een buitenstaander.
Buruma komt op jonge leeftijd in 1975 aan in Japan, en weet niet wat hem te wachten staat. Japan worstelt nog met het oorlogsverleden en probeert als land weer een nieuw begin te maken. Een nieuw begin, maar wel met een ‘zichtbaar’ verleden. In dit Japan komt Buruma terecht. Buruma maakt kennis met de Japanse cultuur en met de Japanse kunstwereld. Een totaal andere wereld, dan dat hij gewend is. Hij beschrijft deze wereld op een boeiende manier. De zwart-witplaatjes en foto’s in het boek, maken het verhaal compleet.
Een heel bijzondere ervaring opgetekend in het boek “Tokio mon amour” waarbij de lezer kennis maakt kunstzinnige, culturele en seksuele ontmoetingen.
Draag je Japan een warm hart toe en wil je meer over dit bijzondere land te weten komen, dan moet je dit boek beslist lezen!

Ian Buruma zet met het boek ‘Tokio mon amour’ geen gewoon reisverhaal neer. Hij neemt ons mede naar het Japan van de jaren zeventig. Hij schreef het boek aan de hand van zijn herinneringen, hoe hij die tijd beleefde, hoe het voor hem aanvoelde. Zijn verhaal, rijkelijk geïllustreerd met zwart-wit foto’s, zijn een visuele meerwaarde.

De clash tussen twee culturen die lijnrecht tegenover elkaar staan beleeft de lezer van op de eerste plaats. Zijn leven als ‘gajin’ , blanke buitenlander, gaf hem een geprivilegieerde inkijk in het leven van Japan. Gajin zijnde was hij soms het slachtoffer van haat of minachting maar evengoed kon hem dit een bevoorrechte positie opleveren.

Het leven dat Ian Buruma in Japan leidt is een ware rollercoaster. Hij belandt van de ene belevenis in de andere. Hij maakt voortdurend kennis met weer andere mensen. Kunstenaars en excentriekelingen die hem naar nieuwe interessante plekken brengen.

Ian Buruma hanteert een zeer vlotte en aangename schrijfstijl. Een bijzonder verhaal waarin de lezer het Japan van de jaren zeventig kan herbeleven.

Geschreven bij Tokio mon amour

Als pluspunt zou ik zeggen: heldere boodschap.

Een erg makkelijk te lezen boek dat zich afspeelt in de jaren 70 in Japan.
Het boek bevat veel plaatjes. Dit geeft een erg duidelijk beeld.
De clash tussen twee culturen die lijnrecht tegenover elkaar staan beleeft de lezer mee van op de eerste plaats.

Japan lijkt een vrijplaats voor mensen die het in het Westen niet zo kunnen vinden, zoals homo’s; seks is in Japan sowieso anders, ‘openlijker’ op een bepaalde manier. Hilarisch is de anekdote die Buruma beschrijft over een pornobioscoop, waar een hetero seksfilm getoond wordt. Buruma is de enige die naar het scherm kijkt, merkt hij op een gegeven moment; deze bios is een openlijke homo-ontmoetingsplaats, waar niemand zich schaamt en alle mannen openlijk seks bedrijven. De seks in Japan is vaak ook wat hardhandig, SM-like. Japanse bondage is beroemd.

De Engelse titel is ‘A Tokyo Romance’, de Nederlandse is blasfemie door een uitgever

Gaijn, buitenstaander zijn en blijven in Japan. Als Gaijn kan je het leven met kalme onthechting observeren zonder aan iemand iets verplicht te zijn, vertelt Donald Richie, een Amerikaan die jaren in Japan woont, en Buruma inwijdt in de Japanse cultuur en kunstwereld. Ian Buruma vertrok op jongen leeftijd naar Japan om zich los te maken van het eigen milieu en kennis te maken met een totaal andere wereld als Japan was en is.
Hij schrijft zich in als student bij een filmacademie waar hij niet vaak zal zijn. Buruma beschrijft hoe hij kennis maakt met de Japanse film, toneel en acteurs wereld. Een kleurenpalet van traditioneel naar alternatief, bijna subversief, tot en met de zelfkant van de Japanse culturele en kunstzinnige wereld, verfijnd en ruw, grof, tot fijnmazig, de schoonheid van geweld, pijn en wreedheid, het subtiele van de traditionele kunst. Een klein stukje van de sluier van de kleurrijke geschiedenis van Japan wordt ook opgelicht. Na de tweede Wereldoorlog is ook Japan op zoek naar nieuw evenwicht ook op het gebied van kunst en cultuur. Echt aansluiting vinden kan Buruma niet, ondanks dat hij de taal uiteindelijk spreekt, zich verdiept in omgangsvormen, hij is en blijft buitenstaander, Gaijn. Hij kan kijken, meemaken en bestuderen, echt deelnemer zijn wordt hij niet, eerder deelgenoot zijn.
Buruma vertrekt uiteindelijk naar Londen, een stad met verschillende culturen in tegenstelling tot Tokio.
Japan is van groot belang geweest voor de carrière van Buruma. Japan is volgens hem nog steeds een insulaire natie waar je het als buitenlander in de positie van blijvend buitenstaander wel of niet naar je zin kunt hebben.

Wie een overlevingsboek of en reisgids verwacht, komt bedrogen uit.
Het boek leest erg gemakkelijk en is zeer het lezen waard.
Ian Buruma vertrekt als twintiger naar Japan, Tokio. Hij is vooral op zoek naar zichzelf.
Een stukje van de geschiedenis van Japan wordt in het boek ook beschreven, al is dit maar een klein gedeelte.
Al met al een bijzonder en leuk verhaal om te lezen.