Achterhoekse band die met haar combinatie van rock <br>&amp; roll, hoempa en teksten in lokaal dialect een jarenlange succesformule in handen <br>heeft. De groep begint in '74 onder de naam Pudding en bestaat dan uit zanger Bennie Jolink <br>(Buizen Beernd), gitaristen Jan Kolkman en Ferdi Joly (Frederik Puntdroad), bassist Wim van Dijk en <br>drummer Jan Manschot, alias Brekken Jan Schampschot. Als muzikaal uitgangspunt kiest men de <br>pure rock &amp; roll van Chuck Berry en Little Richard; de teksten worden in de streektaal <br>gezongen en gaan onveranderlijk over daldeejen (Achterhoeks voor: gein trappen). Nadat de <br>eerste single Hels As 'n Jagdhond is geflopt, Kolkman vertrokken en Van Dijk vervangen door <br>Willem Terhorst (Wimken van Diene), tekent de groep bij Killroy, een dochterlabel van Johnny <br>Hoes' platenmaatschappij Telstar. Met Oerend Hard scoort men voorjaar '77 meteen een <br>gigantische hit, enkele maanden later gevolgd door het nauwelijks minder succesvolle Alie. Beide <br>nummers staan op Oerend Hard, dat eveneens hoge ogen gooit. Pogingen om het succes te <br>prolongeren lukken doorgaans maar half (Hendrik Haverkamp, Marie), maar de feestelijke live- <br>optredens vergoeden veel, zo niet alles. In '80 wordt Normaal uitgebreid met de Engelse gitarist <br>Alan Gascoigne, die al snel de troetelnaam Gaspiepe krijgt toebedeeld. Hoken Is Normaal is een <br>poging de rechttoe-rechtaan-rock wat meer te arrangeren. Als dat weinig geslaagd blijkt uit te <br>vallen, wordt Joly aan de kant gezet (om in '81 weer op te duiken in de groep Ssst) en de muzikale <br>koers meer en meer in de hoempa-richting omgebogen. In '82 scoort de groep met Mama Woar Is <br>Mien Pils haar tweede megahit. Eind dat jaar verlaat Gascoigne de band om White Heat op te <br>richten. Vervanger wordt de Achterhoeker Paul Kemper (Kempen Paul Mealmoes), die eerder <br>met enkele leden van Vandenberg in de groep Threshold speelt. In de daaropvolgende jaren weet <br>Normaal zich in zakelijk opzicht een bijzondere positie binnen de Nederpop te verwerven. Zo bezit <br>de groep een eigen P.A.-bedrijf, een eigen studio, een eigen platenlabel en zelfs - na <br>voortdurende weigering van de firma Grolsch om iets terug te doen voor de jarenlang gratis <br>genoten reclame - een eigen biermerk: Normaal Pils. Na onenigheid tussen de groep en haar <br>manager wordt er echter een boedelscheiding doorgevoerd en blijkt men na tien jaar spelen voor <br>hoge gages toch met schulden te zitten. De inzinking heeft ook muzikaal gevolgen. Manschot keert <br>de band de rug toe om meer aandacht aan zijn gezin te kunnen besteden, al blijkt hij het spelen <br>toch niet te kunnen laten en zet hij in '92 samen met Joly de Tex-Mex/cajun-band Boh Foi Toch <br>op. Manschot wordt vervangen door de jeugdige Fokke de Jong, afkomstig uit de Groningse <br>country-formatie Catfever. Voor de populariteit van Normaal heeft het weinig gevolgen. De groep <br>is immers uitgegroeid tot een instituut, waarin het Achterhoekse volkslied, de Nationale <br>Høkersdag en de eigen motorcross-club verankerd zijn. De binding tussen Normaal en haar fans, <br>de 'Anhangers', is zelfs zo sterk dat ze het door een auto-ongeluk tijdelijk wegvallen van frontman <br>Bennie Jolink overleeft. De zang wordt een half jaar lang waargenomen door Willem Duyn (ex- <br>Mouth &amp; MacNeal), terwijl Robert Colenbrander wordt aangetrokken om de <br>slaggitaarpartijen voor zijn rekening te nemen. Als Jolink eind '92 zijn comeback maakt, blijft <br>Colenbrander deel uitmaken van de band, tot hij medio '93 het veld ruimt voor oudgediende Jan <br>Kolkman. In de nieuwe samenstelling reist de groep in '94 af naar de Amerikaanse staat Florida, <br>waar men onder leiding van de Nederlandse producer Erwin Musper de hardste maar tevens <br>meest rootsy cd uit haar loopbaan opneemt: Gas D'R Bi-J. Aan ophouden denkt de groep <br>vooralsnog in elk geval niet. Vragen daarover worden door voorman Buizen Beernd steevast <br>beantwoord met: 'Daar hebben we in het jaar 2000 een vergadering over gepland. Daarna zien we <br>wel weer verder'. Buizen spreekt niet voor zijn beurt, want de lente van '96 brengt de nieuwe cd <br>Top Of The Bult. Uiteraard is er, met uitzondering van de vrije interpretatie van John Lennon's <br>Baby's In Black weinig nieuws onder de zon. De wederom door Musper geproduceerde plaat <br>levert Normaal zelfs twee bescheiden hits op. Als een compleet uitgebluste en oververmoeide <br>Jolink vervolgens aankondigt er even tussenuit te willen, wordt het verdacht stil rondom de <br>Achterhoekers. Maar dankzij een smeekbede van de vele 'Anhangers' besluit Jolink toch om <br>Normaal te continueren, zij het onder gewijzigde omstandigheden. De B.V. en het bedrijf Normaal <br>worden opgeheven, personeel en management ontslagen (nieuwe manager wordt de vroegere <br>zakelijk leider Joost Carlier) en het aantal optredens wordt flink gereduceerd. En er komt weer een <br>nieuwe plaat; het verdienstelijke en met producer Attie Bauw opgenomen Krachttoer, dat <br>hoofdzakelijk gevuld is met halfakoestische country-rock. Tegelijkertijd verschijnt ook de live-plaat <br>Deur De Joaren Hen, waar uitsluitend materiaal uit de begintijd op te horen is en waarop Jolink op <br>grappige wijze laat horen hoe de in het Engels gezongen Normaal-liedjes klinken. In de zomer van <br>'97 doet de groep enkele benefietconcerten voor de door de varkenspest getroffen boeren. <br>Vervolgens komt Normaal in een kwaad daglicht te staan als het bericht de ronde doet dat bij haar <br>concerten de varkenspest verder zou worden verspreid. Hoe onwaarschijnlijk ook, men neemt <br>toch maatregelen om de bezoekers te ontsmetten (!), zodat de toer ongestoord doorgang kan <br>vinden voor (in '97) in totaal 120.000 bezoekers die volgens de Normaal-statistieken samen twee <br>miljoen glazen bier bestellen. Eind '97 verschijnt de overzichts-CD (alias Best Of)-CD Onwijs Hoken, <br>die zowel in een dubbel- als vierdelige CD-versie te koop is. Begin '98 verdwaalt Jolink (die nota <br>bene navigator is) tijdens de beroemde rally Parijs-Dakar. Een half jaar later, middenin de tot <br>Krachttour omgedoopte reeks van concerten (die plaatsvindt in een grote tent met het podium in <br>het midden), moet Jolink het ziekenhuis in vanwege een in Polen opgelopen virusinfectie. <br>Desondanks komt dat jaar Hoken Kreng uit, waarop de dialect-rockers wederom hun hoempa, rock <br>&amp; roll en country laten horen, en Kriebel In De Konte, een anderhalf uur durende live- <br>registratie van een reeds in '80 gehouden Normaal-optreden. Nadat de compilatie Hels As 'N <br>Jagdhond in de winkels ligt, draait Jolink mei '99 opnieuw het ziekenhuis in. Ditmaal zwaargewond <br>als gevolg van een auto-ongeluk, waarbij de zanger in de buurt van zijn woonplaats Hummelo <br>tegen een boom rijdt en een gebroken borstbeen, ernstig beschadigde knie en <br>hartritmestoornissen oploopt. Reisorganisator Holland International verwijst in een radiospotje <br>met een knipoog naar Jolink's ongeluk. Als deze weer ter been is, continueert Normaal de tournee <br>met haar rode supertent (capaciteit: 6000 bezoekers) en neemt de Opperhøker de single De Puik <br>Idee Ballade met Jan(tje) Smit op, Normaal's versie van De Zuiderzeeballade. Dat die ballade een <br>puik idee is, blijkt wel als ze op de veertiende plaats van de hitparade belandt. Juli '99 speelt de <br>band op het kampeerfestival Oerkracht met o.a. Status Quo, Gascoigne en Jovink &amp; The <br>Voederbietels - waarin Jolink's zoon Gijs basgitaar speelt. Pa Jolink zelf bewandelt met het <br>country-gerichte en in het Engels gezongen Howling At The Moon het solopad. Drummer Antonie <br>Broek en toetsenist/gitarist Pim Kops (beide van De Dijk) assisteren Jolink op dit album waarop ook <br>Arthur Ebeling en Frédérique Spigt van de partij zijn en die eind van het jaar tot de Howlin' At The <br>Moon-toer leidt. Op de valreep van de millenniumwisseling verlaat gitarist Kemper de band na <br>zestien jaar hondstrouwe dienst. In '00 bestaat de band 25 jaar, waardoor er voor de verandering <br>eens een heftig Høker-feestje kan worden gegeven. Dat gebeurt in de vorm van de Supertenten- <br>toer (acht concerten) waar veel bekende Nederlandse muzikanten spelen. Kemper spant een <br>rechtszaak tegen zijn oude broodheer aan en eist 1,4 miljoen piek aan salaris. Het is een vergeefse <br>poging want de rechter stelt hem in het ongelijk. Normaal vindt dat het tijd is voor een akoestisch <br>album, dat de toepasselijke titel Effe Zitten krijgt en waarvoor de (akoestische) tournee niet in <br>tenten maar in theaters wordt gehouden. Begin '01 wordt Nederland geteisterd door mond- <br>&amp; klauwzeer onder de veestapel. Geïnspireerd door het leed dat dit virus de veeboeren <br>berokkent, schrijft Normaal de single 't Is Stil, wat een bescheiden hit wordt. De door het MKZ- <br>virus geannuleerde reeks van concerten wordt ruimschoots goed gemaakt doordat Normaal <br>wederom geprogrammeerd staat voor het Oerkracht-festival '01. Het is de bedoeling dat de band <br>daar tweemaal optreedt: eenmaal in de opstelling uit '75 en daags erna in de huidige <br>samenstelling. In juli wordt Bennie Jolink door voormalig manager Anton 'Mick' Froeling voor de <br>rechter gedaagd. Doetinchemmer Froeling voelt zich gegriefd door opmerkingen van Jolink aan zijn <br>adres. Eind '01 gaat de film Ik Kom Altied Weer Terug in première. Dit filmisch portret van Jolink is <br>gemaakt door hetzelfde team dat eerder een uitstekende André Hazes-documentaire maakte. <br>Normaal's succesvolle en geslaagde theater-tournee loopt begin '02 ten einde, min of meer <br>tegelijk met een nieuwe rechtszaak die Paul Kemper heeft aangespannen tegen Normaal (een <br>bodemprocedure ditmaal). Opnieuw stelt de rechtbank Normaal volledig in het gelijk en blijft <br>Kemper achter met de gerechtskosten. '02 is een relatief rustig jaar voor de band, dat <br>voornamelijk gekenmerkt wordt door concerten (die jaarlijks weliswaar flink in aantal en omvang <br>afnemen), onder meer op het Schijndelse Paaspop-festival en Oerkracht 2002. Zo nu en dan geven <br>de Achterhoekers op kleine schaal optredens in de oude bezetting. Ook worden er enkele oude <br>elpees op cd uitgebracht, zoals D'N Achterhoek Tsjoek t/m De Boer Is Troef, Da'S Normaal, <br>Rechttoe Rechtan en H.A.L.V.U.. Qua gezondheid loopt het voor voorman Jolink niet bepaald op <br>rolletjes. Halverwege '02 vliegt Ben(nie) bij de training voor een motorcrosswedstrijd van de <br>motor en komt op een betonnen plaat terecht, waardoor hij een rib breekt en een klaplong <br>oploopt en enkele weken uit de running is. In december ziet hij opnieuw het ziekenhuis van <br>binnen, ditmaal vanwege problemen aan de luchtwegen (cara) als gevolg van een opgelopen <br>verkoudheid. In de loop van '03 blijft het voor Normaal moeilijk om een stabiele line-up te <br>houden. Drummer Fokke de Jong (die in '89 Jan Manschot opvolgde) verhuist naar De Kast en ook <br>de gitaristen Alan Gascoigne en Jan Kolkman zijn niet langer van de partij. Wel komt er in eigen <br>beheer een album uit, de live-CD Vernemstig Te Passe. In de zomer van '03 treedt de band op in <br>de oerbezetting met Buizen Beernd, Wimken van Diene, Frederik Puntdroad &amp; Brekken <br>Jan Schampschot.In het najaar is het weer traditioneel tijd voor een (ditmaal Høk &amp; <br>Swing genaamde) theatertour, waar de band behalve (eigen oud) repertoire ook nummers uit de <br>jaren vijftig en zestig in een akoestisch jasje steekt en deze afwisselt met allerhande grappen en <br>decorwisselingen. De cd Hok &amp; Swing en gelijknamige Dvd zijn hiervan een registratie. <br>In 2004 richten Joly, Manschot en Terhorst de boerenrockband Old Ni-js op, die voornamelijk in de <br>zomer zal gaan optreden. De achterliggende reden hiervoor is dat Normaal het voortaan in de <br>zomer rustiger aan gaat doen, aangezien Jolink's gezondheid niet toelaat dat hij het hele jaar <br>onbeperkt kan optreden (zoals ook al te zien was in de documentaire Ik Kom Altied Weer Terug uit <br>2001). Echter, in de zomer van 2004 werkt de band eerst keurig nog een aantal shows af in de <br>oerbezetting Jolink, Joly, Terhorst en Manschot (terwijl de band tijdens de theatertournee naast <br>Jolink juist weer uit andere leden bestaat). Fonkel is een nieuwe cd van het oude Normaal met <br>nieuwe nummers in oude stijl, dat de 21e positie van de Album Top 100 bereikt. De Normaal-cyclus <br>leidt eind 2004, begin 2005 weer tot een theater-tournee (Da's O.K.). Ditmaal staat roots-muziek <br>centraal - country; tex-mex en cajun - maar ook dixieland-jazz en bigband-swing. En er komt een <br>nieuwe Dvd uit, Høken Veur Gevorderden, met o.a. opnames van het Høkersweekend 2004. In <br>2005 bestaat de Achterhoekse band dertig jaar en viert dit jubileum op 5 mei in Lochem met een <br>groot jubileumconcert, dat in het teken staat van de moeilijke situatie waarin boeren volgens de <br>band verkeren. 6500 'Anhangers' zien Jolink (verkleed als Che Guevara) een lans breken voor de <br>boeren. Naar verwachting zal van dit optreden op een later tijdstip een dubbel-DVD uitkomen. Nu <br>de band dertig jaar bestaat, wordt het zo onderhand wel eens tijd voor een nummer 1-hitnotering <br>in de Nederlandse Top 40 (de hoogste positie die Normaal tot nu toe behaalde was de tweede <br>plaats met Oerend Hard in 1977). In de lijst van bands met de meeste Top 40-noteringen staat <br>Normaal trouwens op de vierde plaats met maar liefst 52 hits (achter Cliff Richard, Bzn en de Rolling <br>Stones). Geholpen door Dj Giel Beelen van radio 3Fm (waarop zelden nieuwe nummers van <br>Normaal te horen zijn), klimt de single Rennen Of Stilstoan stilaan omhoog. Intussen broeden <br>Jolink &amp; co. op het plan om in september 2005 in het Deense Holsted op te gaan treden <br>voor geëmigreerde boeren. Dit is de eerste keer dat een niet-Nederlandstalig land wordt <br>aangedaan. <br> <br>Bron: OOR Popencyclopedie