Marie Antoinette

Geschreven bij MARIE ANTOINETTE

Ik heb (bijna) elke boek in het Engels gelezen over Marie Antoinette, en ik denk dat Antonia Fraser het onmogelijke heeft gedaan. Elk ander boek is geschreven 'in de schaduw van de guillotine'. Mevrouw Fraser verwijdert deze.

De jonge Arch-Hertogin Antonia had geen idee van haar lot tot de laatste paar jaar van haar leven, en als gevolg van de manier waarop dit boek geschreven is, zien we de jonge Dauphine Marie Antoinette als een warmand liefdevolle prinses, die verlangde om te dienen haar geadopteerde land en gaf veel over de armoede en het lijden zag ze om haar heen.

Niets van dit alles onder de indruk van de frivole Franse hovelingen die zich maar al te graag aan de Oostenrijkse prinses te bekritiseren. Antonia Fraser ook een zending naar de prullenbak van de geschiedenis van het commentaar, 'Laat ze cake eten'. Antoinette nooit gezegd dat het: het is al lang bekend dat deze opmerking is gemaakt door Marie Therese, de domme vrouw van Lodewijk XIV, en werd opgewekt door degenen die de monarchie wilde nog verder verzwakken. Antoinette's huwelijksproblemen worden niet gladgestreken, maar nogmaals, Antonia Fraser verwijdert de mythe van de 'petit operatie', die werd gezegd te zijn uitgevoerd voordat Lodewijk XVI kon zijn koningin een moeder te maken.

Ja, Marie-Antoinette was lichtzinnig als een jonge vrouw, maar zijn dat niet de meeste jonge vrouwen van 14-20? Zodra ze moeder werd, zoals ze al lang wilde zijn, veranderden haar zorgen en werd ze een volwassen en een nog veel meer verstandige vrouw. Zij steunde haar man en familie in de verschrikkelijke trauma's van de Revolutie, en haar moed en waardigheid in het gezicht van de guillotine maakt haar waard om de dochter van keizerin Maria Theresia zijn. Dit is zonder twijfel de beste biografie van Marie-Antoinette ik gelezen heb.