Nathalie Svensson 1 - Dodelijk dichtbij

Nathalie denkt, gaandeweg haar onderzoek, dat ze dichtbij de oplossing moet zijn. Er is iets wat ze over het hoofd ziet…of iemand. Is de oplossing niet dichterbij dan ze denkt?
Psychiater Nathalie Swensson heeft een afspraakje met haar minnaar, beroemd acteur Rickard Ekengärd, maar als ze vlakbij is ziet ze dat hij wordt neergeschoten!
De verschrikkelijke geschiedenis van tien jaar geleden lijkt zich te herhalen en Nathalie wordt teruggeworpen in een slechte droom die haar jaren heeft achtervolgd. Ze denkt dat de overeenkomsten niet toevallig zijn en gaat zelf op onderzoek uit, als blijkt dat de politie de twee zaken niet aan elkaar koppelt. Wanneer ze dreigende sms’jes ontvangt en het er op lijkt dat ze gestalkt wordt krijgt ze hulp van politieagent Frank, een oude vriend van haar, die haar evengoed toch niet helemaal lijkt te geloven.
Deze thriller is er één van Zweeds bodem. Over het algemeen houd ik van Scandinavische series en thrillers. Soms lijken deze series en thrillers in een vertraagd tempo te verlopen, en ondanks dat ik eerder van een versneld tempo houd, kan ik dat bij deze series en thrillers juist erg waarderen. Waarom snap ik zelf eigenlijk niet helemaal. Waarschijnlijk is er toch een onderhuidse spanning waarneembaar en is mijn ervaring wel vertraagd, maar niet sloom. Deze thriller had daarentegen wel veel vaart!
Vol Vaart
En vond ik daardoor bijna niet Scandinavisch aanvoelen. Tegenwoordig lijkt het wel of Scandinavische thriller gelijk staat aan “top thriller”. Zover wil ik niet gaan, daarvoor heb ik ook gewoonweg niet genoeg thrillers van Scandinavische oorsprong gelezen denk ik. Maar ik vond het daarom juist ook wel weer grappig dat ik de bijna kenmerkende lome, gedetailleerd vertellende, Scandinavische genre hier niet proefde.
Lang in het ongewisse
Het verhaal had, zoals al vermeld, een flink tempo, en door de snelheid zou je de dader zo maar over het hoofd kunnen zien. Eigenlijk blijf je ook tot bijna het einde wel in het ongewisse, temeer omdat er namelijk meerdere mogelijkheden zijn, waar je zeker rekening mee moet houden! Zelf denk ik dat niet alle belangrijke personages evengoed zijn uitgediept, al snap ik de reden waarom dit zo gedaan is wel! Dodelijk dichtbij vond ik een genot om te lezen! Ik ben dan ook benieuwd naar het vervolg hierop! Het leven van Nathalie zal niet verder doorkabbelen ben ik bang, ze zal helaas nog wel wat moeten doorstaan denk ik zo!

Jonas Mostrom is huisarts. Hij combineert dit werk met schrijven. Dodelijjk Dichtbij is het eerste deel van een serie met de 45-jarige psychiater Nathalie Svensson in de hoofdrol. Dodelijk Dichtbij speelt zich af in Stockholm, tevens de woonplaats van Jonas Mostrom.

Nathalie Svensson, psychiater, wordt er door de politie bij gehaald als het om zware misdrijven gaat. Tien jaar geleden werd haar vriend vermoord. Nu wordt voor haar ogen haar minnaar vermoord. Er zijn overeenkomsten. Nathalie besluit zelf op onderzoek uit te gaan. Zij is 9 jaar getrouwd geweest met Hakan en heeft samen met hem twee kinderen. Na de scheiding gaat zij elk kindervrijweekend en soms ook doordeweeks naar Stockholm, om uit te gaan en af te spreken met mannen die zij heeft leren kennen via internet of uit de kroeg. Sinds enkele maanden heeft zij het idee dat zij door iemand in de gaten wordt gehouden. Heeft dit te maken met de twee moorden of staat het een los van het ander? Hoe gaat ken je de mensen om je heen eigenlijk?
Het boek is met vaart geschreven en gaat krachtig van start met een, vanuit de derde persoon geschreven stuk over de ontvoering van een vrouw, ’s avonds laat tijdens noodweer. Wie is die vrouw en waarom wordt zij tegen haar wil meegenomen?
Het verhaal wordt hoofdzakelijk verteld vanuit de derde persoon; behalve het gedeelte geschreven vanuit de dader, dit is in de ik-vorm. Er zijn diverse verhaallijnen, onder andere die van 2004 over Adam en nu, tien jaar later in 2014, over Rickard. Mostrom geeft de informatie beetje bij beetje prijs en werkt op een ‘triggerende” manier toe naar het plot. Hij doet dit op geraffineerde wijze: er komen telkens meer herinneringen boven drijven bij Nathalie, ook tijdens haar slaap in de vorm van nachtmerries. Wat mist ze? Overdag kan zij er (nog) niet de vinger op leggen…

Het boek heeft een open einde. Niet zo gek, daar het het eerste deel van een serie betreft. Het maakt mij in elk geval nieuwsgierig naar het volgende deel in deze serie.