Ooit waren er wolven

Biologe Inti Flynn gaat naar Schotse hooglanden om veertien wolven te herintroduceren in het wild, zodat het land weer kan verwilderen. De lokale boeren ziet de komst van de wolven niet zitten en werken de natuurbeschermers tegen. Inti's tweelingzus Aggie kan door een traumatische gebeurtenis niet meer functioneren in het dagelijks leven. Ook Inti is beschadigd door hetgeen ze heeft gezien. Schotland is een nieuwe start, een nieuwe kans voor de wolven, voor de bossen, voor de zussen. Maar dan wordt een boer dood gevonden en neemt Inti een roekeloze beslissing om haar wolven te beschermen.

Het is een verhaal over natuurbescherming, een moordmysterie, een liefdesverhaal, een verhaal over familie en zussen. Een verhaal over verwilderen van natuur en van mensen. Kun je een balans vinden in je leven en de natuur zonder dat de mens probeert te domineren? Wat als empathie en mededogen je grootste krachten zijn maar je zoveel gezien hebt dat je de pijn niet meer wilt toelaten? Ga je dan door het leven als eenling, als een "lone wolf"? Of kan je omgeving, je roedel, je familie je beschermen? En als het gevaar van binnenuit komt, kun je dan opnieuw vertrouwen? Zijn de wolven de beesten of zijn ze humaner dan sommige mensen?

Bovenstaande vragen speelden door mijn hoofd tijdens het lezen en nu nog steeds. Het boek sleurde me mee, raakte me en houdt me bezig. Het is goed geschreven; poëtisch en beeldend, bijna filmisch. Sterke karakters en een sterk plot die elkaar onderling nog meer versterken. Het is mysterieus, donker, boeiend, gelaagd, prachtig en hoopvol. Dikke aanrader. Lees dit boek!

Geschreven bij Ooit waren er wolven

Ik verheugde me op dit boek en hoopte meegesleept te worden in de Schotse natuur en de introductie van wolven aldaar. Maar helaas. Het is een vaag geschreven verhaal met een onduidelijke structuur en te veel drama en trauma's. Ik ben nu op drie kwart, maar vind het moeilijk om doorheen te komen. Daarnaast geeft het een te eenzijdig beeld vanuit de natuurbeschermers, waarbij de schrijfster zich niet heeft ingeleefd in de boeren waarvan het vee wordt gedood. Zo schrijft ze iets als 'Ze nemen niet eens de moeite om hun vee te beschermen met een goede afrastering'. Ehmm... als je een aantal hectares wilt omheinen met een wolfwerend raster kost dat tienduizenden euro's... (als het niet meer is) Ook vind ik dat de hoofdpersoon geen logische keuzes maakt, aan de ene kant lijkt ze heel voorzichtig en teruggetrokken en aan de andere kant doet ze heel roekeloze dingen. Gemiste kans dit boek.