Pauwl Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Pauwl

De auteur heeft dit verhaal geschreven, op basis van eigen ervaringen met zijn eigen zoon, en je hiermee een kijkje gegeven in het leven van een autistische man. Niet zomaar een man, nee je hebt te maken met Paul. Woonachtig in De Driemaster, een gezinsvervangend tehuis, weet hij verdraaid goed wat de regels zijn en wat er van hem wordt verwacht. Toch nemen zijn tics het geregeld over van zijn rationeel verstand. De ene keer komt dat bijzonder grappig over (mag je eigenlijk lachen om een autistisch persoon??) en de andere keer legt het de vinger precies op de zere plek en overspoelt je het gevoel van, ja toch wel, medelijden. De auteur weet het haast vrolijk te brengen terwijl dat leven natuurlijk best zwaar is. Paul gaat zelf ook gebukt onder zijn eigen gebruiksaanwijzingen maar is zich helemaal niet bewust van het komische effect daarvan. De scène waarin hij aan het werk moet maar ook naar het toilet, staat al snel in je geheugen gegrift. Dat zie je zo voor je en dat werkt meteen op je lachspieren!

In een, meer dan, vlotte schrijfstijl maakt dit betrekkelijk dunne boek een enorme indruk. Doordat het bijzonder beeldend is geschreven met een meer dan aansprekend personage en zijn niet alledaagse leven, hoef je alleen maar je ogen te sluiten om het echt voor je te zien. Natuurlijk is dit verhaal er eentje met een maatschappelijke boodschap. En die, wellicht onbedoelde, boodschap komt zeker over en zet je aan het denken. We staan zo snel klaar met ons oordeel over anderen, vinden ‘anders’ al snel ongemakkelijk en gaan het liever uit de weg. Het hebben van een mening of het uiten van commentaar op anderen over een situatie die je zelf niet kent is niet ongewoon. Maar weet je wel wat daar speelt? Nee dus. Wat dat betreft kan dit kijkje in het leven van Paul je visie op zaken zomaar eens bijstellen. Zowel vanuit zijn perspectief als dat van zijn verzorgers en moeder. Aan de buitenkant hoef je niets aan iemand op te merken maar het mag duidelijk zijn dat bij lange na niet iedereen hetzelfde is. We zijn allemaal wel heel bijzonder, ieder op zijn eigen unieke manier.

Eerlijk gezegd vind ik dit boek een absolute must. Het mag duidelijk zijn waarom.

Geschreven bij Pauwl

Pauwl verdient een lintje én een trofee. Zou de auteur slagen in zijn opzet om de lezer te laten zien hoe het leven met autisme kan zijn? Het boek begint duidelijk, de korte hoofdstukken lezen snel weg en staan vol met zaken waar wij meestal niet stil bij staan. Hoe lang is het begrip even? Wanneer is het straks? Wat doe je wanneer de planning van de dag plots anders verloopt? En hoe ga je om met gevoelens voor een ander? Ik heb van het boek genoten, en herkende zo nu en dan de typische trekjes. Cijfers brengen Paul rust, het enige wat hij wil is duidelijkheid en zichzelf leren te beheersen. De schrijver neemt ons mee naar de dagelijkse gebeurtenissen en schetst een duidelijk beeld hoe sommige autisten soms tegen dingen aankijken. Je staat er zo nu en dan versteld van dat niet alles vanzelf gaat. Toch heeft het boek ook zijn mindere kanten. De auteur gaat zo nu en dan iets te speels met de karakters in het boek om, waardoor het ‘serieuze’ plots in elkaar stort. Ook is het voor de lezer die geen ervaring heeft met autisme waarschijnlijk maar een warrig boek. Het is dus misschien niet voor iedere lezer een geschikt verhaal. Maar, mocht je jezelf eens willen verdiepen hoe het leven voor mensen met autisme kan zijn, dan is Pauwl een leuk begin. Onthoudt wel, elk mens is anders. Ook met autisme.

Geschreven bij Pauwl

Pauwl beschrijft een dag uit het leven van de 35-jarige autistische Paul. Bezien door zijn ogen ervaar je als lezer hoe een autist denkt en doet. Een moeilijk onderwerp, maar met veel humor beschreven. Zeer grappig zelfs, ondanks dat het geen fijne dag is voor Paul. ' s Ochtends vroeg blijkt zijn huisdier Wilfred niet in zijn terrarium te zitten, maar omdat Paul zich zo strak aan zijn vaste tijden houdt, is er geen ruimte om, voordat hij naar zijn werk gaat, Wilfred te zoeken. Ook moet hij eigenlijk heel nodig naar de wc, maar zelfs dat past niet meer in zijn schema. Uiteindelijk komt het erop neer dat Paul die dag geen geschikt moment vindt om rustig een grote boodschap te doen. Bij thuiskomst wacht weer een onaangename verrassing welke Paul het hoofd moet zien te bieden en wat zijn vaste gewoontes danig in de war schopt, met alle gevolgen van dien.

Paul heeft zo zijn eigen manieren om de vele prikkels van buitenaf te kunnen weren. Zo zet hij zijn oorkappen op als het hem teveel wordt of speelt hij in zijn hoofd een liedje af van Rob de Nijs. In het verhaal komt een aantal liedjes terug van deze zanger, onder andere Een foto van vroeger. Het geeft een extra dimensie aan het verhaal om dit liedje te beluisteren terwijl je het boek leest.

Pauwl is een grappig en zeker ook ontroerend boek. Het eind kwam als een verrassing en liet mij niet onberoerd.

Geschreven bij Pauwl

Dankzij Lebowski Publishers (imprint van Overamstel uitgevers) heb ik kennis kunnen maken met werk van Erik Jan Harmens. Door de achterflaptekst van ‘Pauwl’ kwam bij mij al gelijk een aangename herinnering naar boven betreffende het boek ‘Het Rosie Project’ van Graeme Simsion. Ook werd mijn interesse gewekt bij het hoofdthema autisme, wat altijd al mijn interesse heeft.
Het verhaal gaat over de 34-jarige Paul. Hij heeft autisme, iedereen spreekt zijn naam verkeerd uit (‘Pauwl’), hij woont in gezinsvervangend tehuis De Driemaster, hij werkt bij de plantsoenendienst en is ook nog eens stiekem verliefd op een huisgenootje. Al deze ingrediënten zorgen voor een realistisch ontroerend kijkje in het leven en omgaan met autisme.
Als lezer zijnde ga je mee in de gedachtegang van Paul, zijn dagelijks leven. De schrijfstijl is dan ook aangepast naar de belevingswereld van de hoofdpersoon. Kort van stof, humor zonder dat het humoristisch bedoeld is en eigenlijk gebeurd er niet zo veel. Het boek leest vlot, de korte hoofdstukken zijn gericht op de daarbij behorende tijd of het getal. Het kort gebonden taalgebruik zorgt ervoor dat ik het boek in een rap tempo gelezen had. Het einde van het verhaal kwam toch wat mij betreft nogal abrupt en had van mij nog wel wat meer uitgewerkt mogen worden. Alhoewel het wellicht ook wel weer past bij thema autisme?

Als 'buitenstaander' kun je je niet voorstellen was er zich in het hoofd van iemand met welke vorm van autisme dan ook, afspeelt.
Erg leerzaam.

Vermakelijk boek, heel down to earth geschreven. Alles is serieus, maar juist daardoor ook erg grappig beschreven. Je krijgt goed inzicht in de gedachtegangen van Paul. Alles wordt wel heel uitgebreid beschreven - veel gebeurt er niet in het boek. Voordeel hiervan is dat je wel heel goed ervaart hoe Paul alles beleeft. Het verhaal eindigt wel wat abrupt. Het had van mij nog wel even door morgen gaan!

Geschreven bij Pauwl

Echt genoten van deze nieuwe Harmens. Als kapstok voor deze roman is een dag uit het leven van autist Paul genomen waar alles niet volgens het vaste stramien loopt wat iemand met autisme juist zo nodig heeft. Dit leidt naarmate de dag vordert tot onvermijdelijke kortsluiting in zijn hoofd. Zoals je in het hoofd kruipt van de man die steeds verder dementeert in Bernlefs' 'Hersenschimmen' zo geldt dat je in 'Pauwl' het leven van een man met zwaar autisme letterlijk ondervindt. Dit levert soms hilarische scènes op maar evenzeer word je je bewust van de beperkingen en frustraties die deze aandoening moet opleveren.
Knap van Harmens vind ik dat hij hiermee weer een totaal ander boek toevoegt aan zijn (prachtige) oeuvre. Een hele mooie toevoeging overigens!

Mooi, ontroerend. Het geeft een kijkje in de wereld van een man met autisme