Tulpengoud Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. Amsterdam, 1636. In de statige herenhuizen langs de grachten komt de Gouden Eeuw tot bloei.

Geschreven bij Tulpengoud

We bevinden ons in het Amsterdam van de 17e eeuw, meer bepaald 1636. De zeventienjarige Pieter wordt door zijn voogd in huis geplaatst bij Rembrandt van Rijn, op dat moment de meest vooraanstaande schilder van het land. Het was de wens van zijn overleden vader dat hij tot schilder zou worden opgeleid. Pieter is weliswaar enorm getalenteerd, maar heeft vooral een bovenmatige interesse in wetenschappen.

Al snel doet een bont gezelschap van personages zijn intrede. Zo is er het wasmeisje Anneke, waar Pieter een boontje voor heeft. Er zijn de leerlingen Laurens en Kornelis, kroegbazin Mareikje en een aantal rijke mannen, die allemaal hun portret geschilderd willen hebben door Van Rijn. Wanneer deze opdrachtgevers één voor één het loodje leggen, komt de verdenking al snel op de schilder te liggen. Pieter zou Pieter niet zijn als hij deze zaak niet tot op de bodem zou willen uitspitten...

Tegelijkertijd is Nederland in de ban van de tulpenhandel. Tulpenbollen gaan voor steeds meer geld van de hand, niet alleen de rijke heren van de stad, ook eenvoudige mensen geven hun laatste cent uit en gaan zelfs leningen aan in de hoop ooit geweldige winsten op zak te steken. Zij beseffen niet dat deze kunstmatige zeepbel ooit uit elkaar zal spatten. Deze tulpengekte zou de annalen ingaan als de eerste grote speculatiebubbel in de geschiedenis. Heel mooi hoe de auteur historische feiten in een fictief verhaal weet te verwerken.

Auteur Eva Völler (1956) begon haar carrière als rechter en advocaat, maar besliste op een bepaald moment het als schrijfster te proberen. In 1995 verscheen haar debuut. Völler maakt bij het publiceren van haar werk niet alleen gebruikt van haar feitelijk naam, maar schrijft ook onder verschillende pseudoniemen. Wie haar bibliografie bekijkt, zal vaststellen dat ze zich per genre van een andere auteursnaam bedient. Ze schrijft reisliteratuur, romantische verhalen, thrillers en historische romans, daarnaast verscheen ook een tiental jeugdboeken. Ze is een succes in de Duitstalige wereld en wordt in verschillende talen vertaald. Voor de Nederlandse versie van Tulpengold zorgde Merel Leene. De auteur zelf noemt het boek in haar nawoord een historische misdaadroman en dat is precies wat het is.

Aan het schrijven van Tulpengoud is duidelijk grondige research voorafgegaan, zo komen we heel wat te weten over het schildersmetier. We lezen onder andere over het maken van voorafgaande schetsen, het gronderen van doeken, over het wrijven van pigmenten en het creëren van verschillende grondstoffen. Interessant hoeveel overeenkomsten er zijn tussen medicinale bereidingen en schildersingrediënten, opvallend ook de grote rol van lood in beide sectoren. En wat te zeggen van Rembrandt van Rijn als een van de hoofdpersonages? Een goede keuze, want wie kent de man niet? Leuk ook dat De man met de gouden helm, een schilderij dat lang onterecht aan Van Rijn werd toegeschreven, een rol speelt in het boek.

Met Pieter koos de auteur voor een mathematisch hoogbegaafd hoofdpersonage. Hij heeft het bijzonder moeilijk met ironie, komt vaak naïef over en herkent moeilijk de gemoedstoestand van andere mensen. Moest Pieter nu geleefd hebben, hij zou vast met het aspergersyndroom gediagnosticeerd zijn. Ook de andere personages spreken tot de verbeelding, ze hebben elk hun typische karaktertrekken. Waar de één ingoed en eerlijk is, is de ander manipulatief, gemeen of wraakzuchtig. Stuk voor stuk zeer herkenbare figuren.

Tulpengoud zal een groot publiek kunnen bekoren. Het boek is een bijzonder geslaagde mix van historische feiten, interessante personages en een spannend moordmysterie, dat alles overgoten met een licht verteerbaar wetenschappelijk sausje.

* Deze recensie verscheen eerder op Hebban.nl *

Geschreven bij Tulpengoud

Voor een project heb ik mij een keer moeten verdiepen in de Tulpengekte halverwege de 17e eeuw. Over het onderwerp bezat ik dus al enige kennis.

Ik ben geboren en getogen ( en woon nog steeds ) in Leiden. De stad waar Rembrandt geboren is. En waar de leerling Pieter in het boek ook vandaan komt. Een onbelangrijk detail, maar geeft mij wel extra voeling met het boek.

Laat ik beginnen met op te merken dat ik het grappig vindt dat een Duitse schrijfster zo’n Nederlands boek heeft kunnen schrijven. Want Nederlandser dan tulpen en Rembrandt wordt het niet.

Dat gezegd hebbende: ze heeft een goed verhaal geschreven. Spannend, intrigerend en interessant. En hoewel de meeste dingen uit het brein van Eva zijn ontsproten, zou het ook zomaar waar kunnen zijn.

Pieter is een intrigerend hoofdpersoon. Hij wordt door zijn omgeving als lastig gezien met zijn letterlijke antwoorden op vragen. Of het helemaal niet antwoorden. Tegenwoordig zouden we Pieter in het autistische spectrum plaatsen, maar was toen nog lang niet onderkend. Door zijn sociale onhandigheid krijg je wel een zwak voor de jonge leerling. Hij doet zijn best om aan de verwachtingen om hem heen te voldoen. Terwijl hij zich aan de andere kant ook vastbijt in de moorden. Dmv wiskundige berekeningen probeert hij te bewijzen wie er achter zit. En daar zijn we meteen bij een minpunt in het boek aangekomen. De hoeveelheid wiskunde. Ik haat wiskunde. Ben er ook niet goed in, nooit geweest. Toch werkt het wel in het boek, dus maar even doorbijten voor mij.

De ontknoping was niet echt een verrassing, maar dat is oke. Het is zo’n leuk en interessant boek om te lezen dat je dat de schrijfster al snel vergeeft.

Ik heb heerlijke uurtjes in dit boek doorgebracht en baalde dat het uit was!

Mijn oordeel: GOED

Geschreven bij Tulpengoud

Ik ben nog maar halverwege het boek, maar kan niet nalaten vast een review te plaatsen. Als je houdt van historische romans is dit een heerlijk boek. Veel dialogen en beschrijvingen van het dagelijks leven in de 17 eeuw. Hoe het er in een schildersatelier aan toe ging, wat iedereen bezielde om opeens in tulpenbollen te gaan handelen. Wat mensen deden en dachten in die tijd. Het is fictie, maar dat geeft niet, het geeft een mooie inkijk in het leven in Amsterdam in de Gouden Eeuw. Leest lekker weg en je bent steeds benieuwd hoe het verder gaat…..

De gekte van de speculatie met tulpenbollen. Inzicht in het leven van Rembrandt. Lees het wel met een korrel zout dan heb je een geweldig boek?

een heerlijk boek om te lezen zeker voor de liefhebber van historische romans

Geschreven bij Tulpengoud

Samen met de boekenclub ging ik het boek ‘Tulpengoud’ van Eva Völler lezen. In het begin was ik een beetje sceptisch over het boek. Ik had nog nooit een historische roman gelezen en was ervan overtuigd dat het geen genre voor mij was. Daar heb ik me toch erg in vergist, ik heb het boek namelijk in een ruk uitgelezen.

‘Tulpengoud’ speelt zich af in het Amsterdam van 1636. De tulp wordt dan een van de bezittingen waar mensen bereid zijn heel ver voor te gaan.
Pieter is de nieuwe leerling van Rembrandt, hij is een buitenbeentje. Hij heeft een groot talent voor wiskunde en is hier heel enthousiast over, men vindt dit maar vreemd. Zijn wiskunde kennis komt goed van pas bij het berekenen van het verloop van de prijs van de tulpenbollen. Maar dan worden er verschillende tulpenhandelaren dood aangetroffen. Alle slachtoffer zijn geportretteerd door Rembrandt, dit zet Pieters leven volledig op zijn kop.

Ik was in het begin vooral sceptisch over het lezen van een historische roman omdat ik bang was dat ik me geen voorstelling van de personages en de omgeving kon maken. Dit was totaal niet nodig want Eva Völler omschrijft de personages en hun omgeving heel duidelijk en gedetailleerd, hierdoor kun je je heel makkelijk een voorstelling van de omgeving maken.

Het boek zit daarnaast vol spanning en mysterie. Tot aan de laatste pagina probeer je het mysterie op te lossen om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat je het zelf compleet bij het verkeerde eind hebt.

Je kunt zien dat de schrijfster onderzoek heeft gedaan voor haar boek. Je waant je echt even in het Amsterdam van 1636 en gaat helemaal op in de tulpenkoorts.

Pieter is een heel fijn personage, gedurende het boek leer je hem goed kennen. Hij is eerlijk en zal nooit liegen, maar dit brengt ook spanningen met zich mee. Andere mensen weten niet altijd hoe ze met hem om moeten gaan. Dit zorgt voor interessante dialogen.

Ik vond het een heel leuk boek en ga zeker vaker een historische roman oppakken.

‘Tulpengoud’ krijgt van mij ****!

Geschreven bij Tulpengoud

Allereerst ben ik het grotendeels eens met de reviews van anderen op deze site. Ik laat daarom een groot gedeelte van mijn ervaring maar weg om niet in herhaling van zetten te vallen.

Het positieve aan dit boek is dat het zeer vlot geschreven is, in bedrijvende vorm en met vele conversaties. Het verhaal verloopt zeer prettig en vertoont nergens lacunes of vreemde sprongen in tijd. Daarin scoort de schrijfster bovengemiddeld. Ze heeft bijzonder veel research gedaan en neemt je goed mee in de tijd van toen met alle ontberingen in die tijd.

Het negatieve en storende aan het verhaal is het gebruik van Rembrandt als één van de hoofdpersonen. Hij wordt voornamelijk afgeschilderd als een norse en opvliegende man, die veelvuldig gebruik maakt van lijfstraffen en geregeld in beslag wordt genomen door het tekort aan florijnen. De liefde voor zijn vak wordt maar summier beschreven en dat is erg jammer. Het was ook veel spannender geweest om Pieter als leerling te plaatsen bij een minder of onbekende schilder, zoals Munting, die vreselijk jaloers op Rembrandt zou zijn geweest en hem adoreerde maar ook verachtte vanwege zijn succes. Dat had de geloofwaardigheid ten goede gekomen. De schrijfster is voornamelijk met Rembrandt veel te fictief bezig geweest naar mijn smaak en op
sommige momenten ging me dat echt te ver.

Waar ze de plank helemaal mee misslaat, ook in fictie, is de kennis van Pieter in de wiskunde. Analyse , modelleren, oppervlakte berekenen onder krommen etc. moesten allemaal nog worden uitgevonden en zeker nog gepubliceerd. Descartes met Geometrie, Riemann met oppervlakte berekeningen of bijvoorbeeld Newton en Leibniz met differentiaalrekening. Ook diagrammen werden niet of nauwelijks gebruikt om nog maar te zwijgen over de toepassing van wiskunde in de praktijk, dat kwam pas in de 19e eeuw op gang. Het kunnen voorspellen van een omslagpunt had op een veel simpeler manier gekund, ook voor die tijd en daar had Pieter veel beter mee voor de dag kunnen komen. Mocht Pieter wel gebruik hebben gemaakt van alle beschreven wiskundige technieken, dan had hij een IQ van ver boven die van Einstein. Ik heb me echt verbaasd over het toedichten van deze kwaliteiten door de schrijfster aan Pieter.

Als thriller is het boek matig. Een enkele keer is het spannend maar niet meer dan dat. Het ontbreken van de spanning komt doordat je niet veel binding krijgt met de verschillende figuren. Eigenlijk zijn de meeste gewoon gefrustreerde personages, op Joost en de dokter na, en doet het je weinig als ze om het leven komen. Door Pieter als leerling te plaatsen bij Munting had ze meer spanning in het verhaal kunnen brengen. Ook de motivatie voor de moorden vind ik maar magertjes en betwijfel of dit wel voldoende zou zijn geweest.

Uiteindelijk kom ik op een 6- voor dit boek uit, met name door de manier van schrijven en de lijn in het verhaal.

Geschreven bij Tulpengoud

Wat een slecht verhaal. Heel slecht om zo'n bedacht verhaal / fictie rondom en over Rembrandt te schrijven. De leerling zou het syndroom van Asperger hebben, zeer slecht uitgewerkt. Over de tulpomania uit die tijd zijn heel veel historische gegevens, die zijn ook zeer slecht uitgewerkt. De moorden worden zeer slecht uitgewerkt, dus er kan ook geen sprake zijn van een thriller.
De namen van mensen die gebruikt worden in het boek, suggereren dat het werkelijk om deze mensen zou gaan (voorbeeld Rembrandt), terwijl het totaal niet klopt met de werkelijkheid.
Ik heb het boek weggegooid, té slecht om het naar de kringloop te brengen, zou gewoon niet willen dat andere mensen dit lezen.